Na lang wachten was het vorige week dan eindelijk tijd voor Mafia 3! Maar maakt het de verwachtingen waar of slaat het de plank helemaal mis?
Laat ik maar met de deur in huis vallen en nu al zeggen dat ik de game ondergewaardeerd vind door de industrie. Ik kon het niet laten om andere reviews te lezen en daar lees ik kritiek die op zich terecht is, maar ook andere positieve punten van Mafia 3 onderbelicht laat. Deze review wordt geschreven door mij, een Mafia fan van het eerste uur. Mafia 1 was een parel, Mafia 2 was leuk maar niet zo goed als 1, maar waar staat Mafia 3 dan? Maakt het Mafia 2 goed, of sluit het aan bij de verpaupering van de franchise?
Het verhaal
Om je even een idee te geven van het spel, vat ik even kort samen wat je moet weten. Mafia 3 speelt zich af in 1968 in New Bordeaux (fictieve naam voor New Orleans) en draait om Lincoln Clay, een Vietnam oorlogsveteraan. Eenmaal thuis komt Lincoln in een zware situatie en besluit om wraak te nemen op de degene die deze situatie heeft veroorzaakt (lekker abstract, ik weet het, ik voorkom spoilers). Het is geen diepgaand verhaal, want het draait puur om wraak. De manier waarop het wordt verteld en hoe het aansluit op het tijdperk, dat vind ik wel ijzersterk. De cutscenes in dit spel zijn prachtig, verrijkt door goede voice acting en dikke motion capture waardoor alles heel realistisch lijkt. De personages uit het verhaal zijn gelukkig geen doorsnee karikaturen. Het zijn mensen met hun eigen achtergrond en ze hebben hun eigen redenen voor wat ze doen. Ook de flashbacks in het spel, waar je echt oud materiaal van een rechtszaak ziet, gemixt met onze eigen geschiedenis van Martin Luther King en de dood van President John Kennedy, zijn indrukwekkend.
Dus is het verhaal zelf echt complex en mind-blowing? Nee. Maar iedereen in het verhaal zelf wel.
Het tijdperk is goud, maar ook deprimerend!
Het sterkste punt van Mafia 3 vind ik het tijdperk. Ik ben zelf dertig jaar te laat geboren als het aankomt op muziek en auto’s. De snelle bolides uit dat tijdperk en de hits van de jaren ’60 zijn geweldig. Maar wat ook in de jaren ’60 speelde en waardoor ik helemaal niet dertig jaar te laat ben geboren, is onder andere oorlog en racisme. Vooral dat laatste is sterk gebracht in het spel. Als Afro-Amerikaans personage voel je de machteloosheid en vooroordelen van mensen op straat. In sommige restaurants word je verzocht om weg te gaan, want ‘gekleurde’ mensen zijn niet welkom. Zelfs als het aankomt op emancipatie voel je nog door spotjes op de radio dat de man nog altijd superieur is en de vrouwen in de keuken horen. Yup, jaren ’60 mensen zullen het herkennen.
De radio zit vol met hits van de jaren ’60 en dat zorgt ervoor dat ik soms in mijn auto blijf zitten, ook al ben ik al lang aangekomen op het punt waar ik moet zijn. Dit zorgt er ook voor dat ik mij niet kan vinden in de kritieken dat er geen fast travel is. Ben je soms eventjes onderweg? Ja, maar dat is niet erg als de radio vol zit met leuke muziek en je met een bak uit de jaren ’60 kan rondrijden in de stad.
Het tijdperk brengt ook prachtige collectibles met zich mee. Je kan playboys verzamelen, cover arts van bekende lp’s, anti-communisten propaganda posters en Vargas tekeningen (van die vintage tekeningen van naakte vrouwen). Ze zijn uniek (en leuk om te bekijken, hehe), maar het minpunt is dat je er echt niks mee kan behalve verzamelen. Er staat geen beloning tegenover en dat is best een gemiste kans vind ik.
Check hier trouwens mijn eerste impressies samen met Jeff toen we net ongeveer vier uur er op hadden zitten.
Herhalende gameplay
Wat moet je doen in Mafia 3? Lincoln Clay wil wraak nemen en gaat stuk voor stuk een deel van de stad heroveren van zijn vijand. Hoe doet hij dat? Moorden, kapot maken en nog eens moorden. Bij elk gebied moet je belangrijke piefen van een gang omleggen of ondervragen en dit biedt weinig variatie. Als je eenmaal een gebied hebt overgenomen, dan kan je het verdelen onder je partners in crime, Cassandra, Burke en Vito. Elk personage biedt zo zijn of haar voordelen voor de gameplay. Als je een gebied aan Vito geeft, dan heb je meer bonus op je levensbalkjes en uithoudingsvermogen, maar als je het aan Burke geeft, dan heb je bijvoorbeeld meer bonus over je wapens. Stukje voor stukje, gebied voor gebied, moet jij de stad veroveren.
Daar is de gelijk kritiek der kritieken. Elke review heeft het er over, de herhaling van gameplay. Is het aanwezig? Zeker weten. Je bent vaak gewoon elke keer bezig met vijanden omleggen, ondervragen en dingen kapot maken om zo een underboss uit een district uit de tent te lokken. Daarna krijg je de ‘racket boss’ en die bevindt zich meestal op een locatie waar je al bent geweest. Wat ik niet lees in de reviews is dat een gevecht van de racket boss wel eens tot een epische shootout kan leiden. Zo had ik echt een shootout van een kwartier in een garage vol met prachtige bolides. Later in het spel heb je ook nog andere locaties die echt indrukwekkend zijn. Maar eerlijk is eerlijk, over het algemeen zijn de missies niet memorabel en dat is jammer.
Open wereld brengt problemen met zich mee
Aan het begin van deze review heb ik al duidelijk gemaakt dat ik Mafia 1 heb gespeeld en naar mijn inziens was het lineaire verhaal perfect. Je hoeft niet altijd een spel open wereld te maken! Mafia 2 had ook een mooie open wereld, maar het verhaal was verder lineair en dat is prima. Mafia 3 is open wereld ten top, maar zorgt daarbij ook voor problemen. Er is meer ruimte voor bugs/glitches en geloof mij, die zijn er! Check ons eigen filmpje hieronder maar.
Hoewel mijn collega Domingo meer last had van bugs en glitches dan ik, kan ik er best doorheen kijken. Wat niet kan, is dat ik echt al twee crashes heb gehad waar het spel zich gewoon afsloot. In een open wereld game is er nou eenmaal meer ruimte voor bugs, maar Mafia 3 voelt soms gewoon onafgewerkt en dat is echt zonde. Vooral de belichting stoort vaak en dat haalt je eventjes uit de ervaring. Een bijkomend puntje is dat de kunstmatige intelligentie in de categorie ‘zo dom als het achtereind van een varken’ valt.
Wisselvallige graphics, maar wel sfeer!
Ik kan hier vrij kort over zijn. De ene keer lijkt Mafia 3 op Xbox One versie van GTA 5 en de andere keer lijkt het op de Xbox 360 versie. Denk aan een hele korte view distance en sommige textures die echt uitgesmeerd en lelijk zijn. Als je dan weer in Downtown rijdt in de nacht en het regent, dan lijkt het spel weer prachtig en, net als GTA5 op de Xbox One, vol met details. Heel wisselvallig qua graphics dus. Over het algemeen vind ik de graphics voldoende, maar niet meer dan dat. Cutscenes zijn prachtig, interieurs ook, maar de wereld buiten valt soms tegen en soms weer mee.
Wat nooit echt tegenvalt, is de sfeer. Je speelt in New Bordeaux en de stad is echt prachtig en divers! Je hebt allerlei districten en ze zijn elk uniek. De stad verveelt mij ook nooit. De ene keer scheur je met je bolide in de straten van Downtown en tien minuten later scheur je lekker in de modder in de Bayou met ‘Born to be Wild’ op de achtergrond. I love it!
Waarom open wereld?
Om de speler wat meer vrijheid te geven, heeft ontwikkelaar Hangar 13 dus gekozen voor een open wereld game. Je hebt echte story missies en dus kleinere missies om schade aan te richten in een district om zo de racket boss uit de tent te lokken. Ik heb alleen het gevoel dat Mafia 3 niet per se open wereld had hoeven zijn. Het lijkt heel erg op GTA 5 (ook qua interface), maar kan niet hetzelfde niveau halen. De missies hadden gewoon puur verhaal moeten zijn en verder hooguit wat extra activiteiten in het spel (races? boksgevechten?). Meerdere personages had hier ook perfect gewerkt (hoewel het dan nog meer op GTA 5 lijkt). Misschien een paar co-op missies toevoegen? Het had allemaal gekund.
Ik snap de kritieken van andere reviews dus wel, maar het lijkt wel alsof de industrie geen oog heeft voor wat er wel allemaal goed is gedaan in Mafia 3. Vooral als je kijkt naar uitvoering van details van het tijdperk. De collectibles, het racisme, de fragmenten uit de geschiedenis, de soundtrack, de bolides, de magazines, de radio spotjes etc.
Conclusie
Mafia 3 is voor mij een goede game. De soundtrack is episch, de stad ademt sfeer en biedt meerdere en diverse districten. Hierdoor voelt de stad aan als een speeltuin waar je je nooit in verveelt. De bugs en glitches zijn hartstikke jammer, maar voor mij niet ervaring brekend. De herhaling in missies valt tegen, maar het werkt wel zoals het moet werken en biedt een gevoel van progressie door de hele game. De collectibles bieden geen beloning en toch vind ik het leuk om ze allemaal te verzamelen, misschien wel uit liefde voor het tijdperk en dat is voor iedereen persoonlijk. Dat is gelijk het punt van Mafia 3. Als het tijdperk je ligt en je bent je bewust van de geschiedenis uit dat tijdperk, dan waardeer je alle details die Mafia 3 biedt. Ben je totaal niet bewust van wat er zich in dat tijdperk heeft afgespeeld en je houdt niet van de muziek, dan kan dit spel nog best eens gaan tegenvallen.
