Disney heeft altijd iets magisch. Toen ik 18 jaar geleden zag dat er een game kwam waar je in allerlei Disneywerelden het kwaad moest verslaan, was ik verkocht. Kingdom Hearts, een cross-over tussen Final Fantasy en Disney, moest de ultieme droom worden van de fans. Is Kingdom Hearts het na al die tijd nog waard om te gaan spelen of gewoonweg te sterk verouderd?
Door de tijd heen zijn er veel delen uitgekomen van Kingdom Hearts waar niemand de telling van snapt. Ze kwamen ook op allerlei platformen uit. De PSP, de DS en natuurlijk de consoles zelf. Maar gelukkig is er nu een ultiem pakket waarbij je maar liefst zes Kingdom Hearts games kan spelen, inclusief allerlei handheld varianten. Wat maakt dit alles extra speciaal? Deze Kingdom Hearts-bundel is nu uitgekomen op de Xbox terwijl het altijd al een Playstation franchise was (met een buitenstapje naar Nintendo). Pas met Kingdom Hearts 3 ging de franchise over naar Xbox. Nu is het aan mij de schone taak om te oordelen of deze bundel het waard is om te spelen of niet. Ik review dus 6 games die je allemaal op deze pagina kunt vinden en die ik de volgende weken zal aanvullen naarmate ik de games uitspeel. In de loop van de tijd plaatsen we reviews van alle games onder elkaar. Op dit moment hebben we in dit stuk reviews van de volgende games:
- Kingdom Hearts 1 HD: Final Mix
- Kingdom Hearts Re: Chain of Memories
- Kingdom Hearts 2 HD
- Kingdom Hearts: Birth By Sleep
Kingdom Hearts 1 HD: Final Mix
De game waar het mee begon in 2002 is Kingdom Hearts. Het is een samensmelting van Final Fantasy en Disney, maar wat gebeurt er allemaal? Het verhaal gaat diep (met duisternis en licht als thema) en soms iets te diep en te verwarrend. Waar het op neerkomt is dat het personage waar je mee speelt, Sora, de sleuteldrager is (klinkt natuurlijk helemaal k-u-t in het Nederlands). De werelden van Disney en Final Fantasy zijn in gevaar (ze worden overigens nooit benoemd als twee aparte franchises) en jij gaat in opdracht van Koning Mickey – en eigenlijk via het lot – strijden tegen het kwaad. Dit kwaad bestaat dan weer uit allerlei schurken van Disney zoals Maleficent, Kapitein Haak, Jafar en Hades. Jij, Sora de sleuteldrager, bent de enige die er voor kan zorgen dat de werelden niet door het kwaad worden opgeslokt door allerlei deuren te sluiten met jouw sleutel. Elke Disney wereld heeft dus zo’n sleutelgat die jij uiteindelijk zal doen laten verdwijnen. Dit doe je echter niet in je eentje, want je wordt bijgestaan door Goofy en Donald die de nodige humor in de game verzorgen. Klinkt het allemaal raar? Ja, het is ook raar, maar het werkt wel op één of andere manier.
Gameplay
De gameplay is simpel en diep tegelijk. Het is behoorlijk button bashen in combinatie met magie vuren, maar je moet ook rollen en vliegen om de moeilijkere vijanden uiteindelijk te kunnen verslaan. Je kan Sora voorzien van allerlei items zoals potions voor health en magic, maar je kan hem ook upgraden met bijvoorbeeld ringen. Deze ringen zorgen ervoor dat je bijvoorbeeld meer health hebt, of sterker wordt waardoor je aanvallen meer schade doen. Het is ook mogelijk om Goofy en Donald sterker te maken met betere wapens en ringen zodat zij niet achterblijven gedurende de games. De mensen die Kingdom Hearts 3 hebben gespeeld zullen met deel 1 veel herkennen qua interface. Niks nieuws dus.
Tijdens de game moet je vijanden verslaan en levels doorkruisen als een soort platformgame. Dit is niet lineair van A naar B want in veel werelden moet je van A naar C en vervolgens naar D en dan weer terug naar A om daarna naar E te gaan. Het kan behoorlijk verwarrend worden om te zien waar je naar toe moet gaan. Dit toont maar weer aan dat deze game echt uit 2002 komt, de tijd waarin je nog niet aan het handje vast werd gehouden en werd begeleid naar waar je naar toe moet lopen enzo. Over het algemeen vind je je weg wel, maar ik heb toch wel regelmatig moeten zoeken om te zien waar bijvoorbeeld een cutscene triggert op het moment dat ik ergens naar binnen ga. Als dit te frustrerend wordt, raad ik je toch aan om met een walkthrough te gaan werken zodat je gewoon even weet waar je naar toe moet.
Frustraties
Elke Disney wereld heeft één of meerdere eindbazen die leuk zijn maar ook behoorlijk frustrerend kunnen worden. Gedurende het spel valt het mee qua frustratie, maar tegen het einde aan slaat het werkelijk waar nergens op. De game gooit je maar gewoon naar eindbazen toe zonder dat hier echt verhaaltechnisch een reden voor is. Het gaat van ietwat moeilijk kinderspel naar snoeiharde Dark Souls-taferelen. Je moet echt patronen herkennen van bazen, aanvallen ontwijken, items gebruiken en je equipment afstellen per baas als je daar de mogelijkheid voor krijgt. Zelfs dan ben je soms nog een uur bezig met een baas. Elke keer dat je verliest, start je helemaal opnieuw en moet je eerst door tien cutscenes heen skippen om weer eens met de baas te kunnen vechten. Er zijn behoorlijk weinig savepoints aan het einde en je krijgt niet altijd de mogelijkheid om je equipment af te stellen op een nieuwe baas. Kortom, veel ingrediënten voor frustratie. Wat dat betreft kan je er maar beter voor zorgen dat je veel grind gedurende de game zodat je aan het einde een hoger level bent waardoor het makkelijker wordt om de bazen te verslaan. Dat grinden doe je vrij makkelijk gezien er in werelden constant nieuwe vijanden (Heartless) blijven spawnen en dat bedoel ik niet positief. Ga je een gebiedje uit in een level en kom je daarna weer terug? Spawn. Ga je naar een oude wereld die je eigenlijk al hebt uitgespeeld? Spawn. Cutscene uitgekeken? Spawn. De vijanden zijn niet moeilijk, maar op een gegeven moment wel zo tergend dat je er maar gewoon langsloopt en gelijk naar het volgende gebied in een level gaat.
Audiovisueel anno 2020
Het heeft mij verbaasd hoe scherp en goed de game er anno 2020 uit ziet. Natuurlijk gaat het om verouderde modellen en vooral levels zijn heel klein. Je ziet dat het beste aan het design waar je bijvoorbeeld in de jungle bent en aan de zijkanten muren ziet die dan het level aangeven. Door deze muren kan het ook voorkomen dat je camera behoorlijk tegenwerkt tijdens gevechten en dat kan enorm frustreren. Ik heb zelf de camera op ‘manueel’ gezet terwijl je ‘m ook op ‘automatisch’ kan zetten (misschien was dat laatste een betere optie).
Al met al is het geheel goed schoongepoetst. De interface klopt en de resolutie is 4K, dus het oog allemaal heel scherp. Het enige wat je opmerkt is dat de filmpjes op 30fps lopen en de gameplay op 60fps, maar verder is er geen resolutieverlies. Ook zie je soms de ogen van Sora zoals die in 2002 waren en later weer de HD ogen (2002 bestaat uit twee plaatjes en HD heeft echt oogbollen in oogkassen).
Het geluid is dik in orde. Geen lage bitrate of dof geluid van ‘vroeger’. Het is allemaal opgepoetst en doet niet onder aan games uit 2020. De voice-acting blijft geniaal, vooral van de Disney-figuren. Niks op aan te merken dus.
Conclusie Kingdom Hearts 1
Ben je fan van Kingdom Hearts 3 en wil je weten waar het allemaal startte? Dan raad ik je aan om deel 1 uit de bundel te spelen. De game heeft z’n frustraties hier en daar. Die bestaan vooral uit de snoeiharde bazen aan het einde en dat je gaandeweg toch vaak verward rondloopt zonder te weten waar je naar toe moet. De magie en sfeer van Disney is goed aanwezig en de game is enorm goed opgepoetst tot 4k en 60fps (op een Xbox One X overigens). Al met al heb je wel 20+ uren aan plezier met deze actie avonturen game. Dan komen er nog 5 spellen erna, maar die lees je in de komende weken.
Kingdom Hearts Re: Chain of Memories
In 2004 kwam er een Kingdom Hearts uit voor de GBA (”kent u deze nog, nog, nog, nog?”). Deze is in 2008 geremastered en bij Kingdom Hearts 2 destijds bijgevoegd als extraatje. Hartstikke leuk en aardig natuurlijk, maar is het een welkome toevoeging?
Het verhaal gaat direct door waar Kingdom Hearts 1 is gestopt want Sora, Donald en Goofy komen in Castle Oblivion terecht waar hun geheugen hen in de steek laat en waar ze allerlei werelden bezoeken uit het geheugen van Sora. Er zit uiteindelijk een veel complexer verhaal aan vast, want dit is eigenlijk het deel waar Organization XIII wat meer om de hoek komt kijken en bijvoorbeeld personage Roxas introduceert. Toch zou je dit deel nog best kunnen overslaan gezien Kingdom Hearts 2 enigszins uitlegt waar het personage Roxas vandaan komt, het zij met ongeveer 90% minder verhaal.
Kaarten uitdelen
Om maar gelijk even in de game te duiken beginnen we met de gameplay, want KH Re:Chain of Memories heeft een ander battle-systeem. Het is namelijk gebaseerd op kaarten en dat werkt beter dan ik had gedacht. Ten tijden van de GBA was een real-time gevecht waarschijnlijk niet mogelijk waardoor dit kaartensysteem wellicht beter uit kwam. Ik heb achteraf gezien nog altijd liever real-time gevechten i.p.v. kaarten, maar het was in ieder geval niet een gebrekkig systeem. Je kan namelijk vrij rondlopen in een battle en je mag een deck samenstellen met daarin skills als de Keychain, maar ook magie en Summons zoals Simba en Genie.
Je komt er in KH Re: Chain of Memories al snel achter dat het verhaal erg veel op deel 1 lijkt en het hele gedoe rondom Castle Oblivion is dan ook al snel een reden om werelden van deel 1 te hergebruiken. Nu snap ik dat de GBA een heel andere titel was, maar als je het van 2D naar 3D omzet, dan zie je al snel hergebruikte gebieden en werelden van deel 1. Dit biedt dus weinig nieuws en als je dit deel direct na het eerste deel speelt, dan heb je eigenlijk het gevoel dat je alles opnieuw gaat spelen. KH Re: Chain of Memories duurt niet eventjes 5 uur ofzo. Nee, je bent wederom 20+ uur bezig met het verhaal. Je kan je afvragen of je daar zin in hebt als 80% van de game overeenkomt met Kingdom Hearts 1 inclusief de boss-battles en muziek. De free-roam gebieden van de werelden zelf zijn net een tikkeltje anders ingericht dan dat je gewend bent. Je moet bij elke wereld door verschillende deuren heen om een nieuw gebied te ontdekken. Deze deuren open je door de juiste kaarten te verzamelen en deze kaarten krijg je dan juist weer door vijanden te verslaan. Het houdt je behoorlijk bezig en kan enigszins langdradig aanvoelen.
Conclusie
KH Re: Chain of Memories voelt ondanks het hergebruik wel aan als een volwaardige game. Ik kan mij indenken dat het voor fans een behoorlijk leuke titel was in 2004 en daarna in 2008. Maar in deze bundel komt het direct na deel 1 en dan wil je het eigenlijk niet allemaal nog een keer beleven. Er zit een uniek verhaal in omtrent Organization XIII en de personages haken ook gewoon in op wat er in deel 1 is gebeurd, maar toch voelt het allemaal wel hetzelfde. Grafisch gezien voelt het ook hetzelfde omdat de 3D werelden van Kingdom Hearts 1 zijn gebruikt om alles vorm te geven. Hierdoor zie je dezelfde gebieden en hoor je dezelfde muziek.
Het kaartensysteem is een leuke afwisseling, maar wordt op den duur vervelend met de moeilijkere battles die je tegenkomt. Ook kan het nogal onnodig langdradig aanvoelen als je deuren moet ontgrendelen met kaarten die je dan weer moet verzamelen door vijanden te verslaan.
De enige reden dat je KH Re: Chain of Memories zou moeten spelen is dan waarschijnlijk om het verhaal van Organization XIII, maar wellicht kan je dat ook wel ergens op YouTube zien.
Kingdom Hearts II
Het is tijd voor het tweede deel in de ReMix bundel van Kingdom Hearts. Kan het de kwaliteit van deel 1 evenaren of is het zelfs beter?
In 2005 kwam Kingdom Hearts 2 uit, drie jaar na deel 1. Fans zaten met smart te wachten op de nieuwe Disney werelden die zij mochten betreden. Hoe zou het verhaal verder gaan? Wat voor complex narratief staat er dit keer op ons te wachten? Moet je weer 500 bazen verslaan voordat je de credits ziet? Oke, die laatste vraag ging vooral door mijn eigen hoofd. Het antwoord vind je in deze review.
Meer werelden is meer beter
In Kingdom Hearts 2 betreed je een paar werelden uit het eerste deel maar worden ook veel nieuwe werelden toegevoegd. Zo zul je bijv. Mulan voorbij zien komen maar is er ook een prachtige oude jaren ‘30 wereld van de beginjaren van Disney. Deze werelden brengen uiteraard ook weer nieuwe verhalen met zich mee die allen even interessant zijn. Het verhaal is echter wel weer een complexe mengelmoes van personages waar je soms alles kwijtraakt. Meerdere werelden, twee versies van één persoon, nieuwe kwaden, oude kwaden etc. Het is soms moeilijk te bevatten. Wat dat betreft is het wel handig dat je nu Kingdom Hearts: 358/2 Days hebt kunnen bekijken in de bundel zodat je iets meer weet over het personage Roxas. Die gaat namelijk een veel grotere rol spelen in deel 2.
Het tempo van het verhaal ligt gelukkig iets hoger dan in deel 1, maar zakt toch behoorlijk in op de helft. Ze halen namelijk iets in het verhaal uit waardoor je werelden moet bezoeken die je al eerder hebt bezocht en daar krijg je op zich wel nieuwe verhalen en gebieden, maar toch voelt het aan alsof er een hergebruik aan werelden plaatsvindt.
Kingdom Hearts 2 kent nog altijd veel bazen en ook aan het einde moet je weer door een rits eindbazen die net zo frustrerend zijn als deel 1. Maar waar deel 2 gelukkig een verbetering heeft aangebracht is het save-systeem. In deel 2 vind je veel meer plekken om te saven dan in deel 1 en over het algemeen is de moeilijkheidsgraad ook wel wat meer naar beneden bij geschroefd zodat stervelingen het ook kunnen spelen . Dit neemt niet weg dat sommige eindbazen echt op standje Dark Souls staan waar je alle bewegingen moet gaan bestuderen en je eigenlijk al incalculeert dat je 15 keer zult sterven voordat je een patroon herkent. Tot zover dit ‘kinderspelletje met Disney figuren’ (pff, kinderspel my ass!).
Audiovisueel net als deel 1
Ik kan kort en lang schrijven hierover, maar audiovisueel is alles weer dik in orde. Het verschilt niet veel van deel 1, maar dat is niet erg. Deel 1 en 2 zijn gewoon behoorlijk goed opgepoetst waardoor je niet echt door hebt dat je een franchise van 15 jaar geleden aan het spelen bent.
Conclusie
Het is een beetje een korte review, maar dat komt omdat alles wel zo’n beetje gezegd is. Kingdom Hearts 2 biedt meer interessante werelden en gooit tegelijkertijd wat extra complexe zaken in het verhaal. Hierdoor verliest het soms iets meer focus en momentum, maar het valt nog te volgen. Het is jammer dat het tempo halverwege het verhaal iets in kakt om vervolgens weer de draad op te pakken.
De game heeft gelukkig een beter save-systeem en de moeilijkheidsgraad is aangepast zodat het allemaal wat toegankelijker wordt. De eindbazen zijn nog steeds pittig, maar niet zo meedogenloos als in deel 1.
Kingdom Hearts: Birth By Sleep
We zijn inmiddels aanbeland bij Birth by Sleep uit de Kingdom Hearts reeks. Van origine is dit een titel die voor de PSP uit kwam in 2010. Nu 10 jaar later zijn de graphics opgepoetst en is dit een must play voor de fan!
Als je Kingdom Hearts 3 hebt gespeeld, dan vraag je je op een gegeven moment af wie nu precies Ventus, Aqua en Terra zijn. Je hebt ze niet gezien in deel 1 en ook niet in deel 2. Toch spelen zij een best grote rol in deel 3. Wat is er tussen 2 en 3 gebeurd?
In Kingdom Hearts: Birth by Sleep lijk je ineens een hele nieuwe verhaallijn in te stappen waar het puur om deze drie personages gaat. Geen Sora, geen Riku, geen Kairi, maar juist Ventus, Terra en Aqua. Wat Birth by Sleep speciaal maakt, is dat elke personage zijn of haar eigen verhaal heeft die jij als speler kunt doorspelen. Zo maak je verschillende perspectieven mee en dat zorgt voor de juiste frisse wind in de franchise. Maar er is nog meer wat Birth by Sleep eigenlijk een beter deel maakt dan de voorgaande delen.
Het verhaal
Overkoepelend gaat het verhaal over twee Keyblade masters (Terra en Aqua) en één Keyblade master to be (Ventus). Deze drie personages weten dat er meer werelden zijn en hebben qua vriendschap dezelfde dynamiek als Sora, Riku en Kairi behalve dat Aqua gelukkig veel actiever is in plaats van de ‘damsel in distress’-rol van Kairi. Terra wordt hier en daar beïnvloed door Master Xehanort (die in deel 3 natuurlijk een veel grotere rol heeft) en dat heeft gevolgen in meerdere werelden. Omdat Terra weg ging naar andere werelden, ging Ventus achter hem aan en Aqua had juist de taak om Ventus in bedwang te houden en weer naar huis te brengen. Hierdoor komt het drietal dus in alle zelfde werelden terecht omdat ze elkaar een beetje achterna lopen. Hoe uiteindelijk het grotere verhaal zich ontvouwt, zal ik hier in verband met spoilers niet benoemen.
In Birth by Sleep speel je in feite drie keer hetzelfde verhaal. Dit klinkt vermoeiend, maar dat is het niet. Het is één verhaallijn met drie verschillende perspectieven en de personages bezoeken allemaal dezelfde werelden, maar stappen allemaal op een ander moment in. Dat wil in de praktijk zeggen dat ik met Terra een verhaal start bij de wereld van Doornroosje, met Ventus later de gevolgen zie van Terra’s acties en met Aqua sluit ik het verhaal af. Je krijgt dus zelden echt dezelfde scènes te zien en dat is echt ontzettend fijn. Het verhaal heeft veel meer tempo dan deel 1 en 2 van Kingdom Hearts en dat is iets wat ik ontzettend waardeer. Helaas ging het tempo weer de verkeerde kant op met deel 3 van de franchise, want we weten allemaal dat Kingdom Hearts 3 weer de langdradige kant op ging.
In Birth by Sleep kom je allerlei klassieke werelden tegen van Disney. Sommige werelden heb je al een keer eerder gezien en andere werelden zijn juist helemaal nieuw. Ze zijn wederom goed in elkaar gezet en bevatten allen de klassieke en kleurvolle Disney vibes. Het aantal werelden is precies goed. Niet teveel en niet te weinig. Je moet uiteindelijk drie keer elke wereld spelen omdat je met 3 personages speelt, maar gelukkig bieden deze werelden ook soms nieuwe gebieden bij een derde playthrough wat alles wel dynamisch houdt. Zo ga je met Terra een bepaald eiland op in de wereld van Peter Pan, maar Aqua zal daar bijvoorbeeld nooit komen. Zij gaat juist naar een ander gebied in haar verhaal bij de wereld van Peter Pan. Het klinkt verwarrend, maar dat is het in de praktijk niet.
Gameplay
De gameplay in Birth by Sleep wijkt niet af van de klassieke Kingdom Hearts gameplay behalve dan dat je nu cooldowns hebt en geen magiemeter. Ik heb veel liever een cooldown dan een magiemeter, dus het kwam voor mij persoonlijk allemaal wel goed uit. Je kan weer bepaalde spreuken in je command deck zetten en de rest werk best vanzelfsprekend.
De gevechten zijn lekker vloeiend en dynamisch. Je zult met Terra veel meer recht toe recht aan klappen uitdelen, maar met Ventus en vooral Aqua heb je ook veel meer magische aanvallen die je kunt doen. Ik merkte achteraf dat ik Aqua’s speelstijl het allerfijnst vond. Zij kon goede rake klappen uitdelen en de schade van haar magische aanvallen was veel groter dan die van Ventus. Sowieso is Aqua een erg welkom personage in de franchise en tilt het geheel van Birth by Sleep naar een hoger niveau.
Wat ook nog wel leuk is om te benoemen, is Disney World binnen de game. Een wereld vol met mini-games die niks met vechten te maken hebben. Zo moet je karten, maar ook fruit slaan als een soort volleybal en platforming races doen. Leuke wereld om het grotere verhaal een beetje te breken.
Audiovisueel
Natuurlijk is Kingdom Hearts: Birth by Sleep ook ontzettend goed opgepoetst naar 4k HD standaarden. De modellen zien er goed uit, maar de omgevingen zijn toch wel een stuk lelijker. Dat komt omdat het origineel een PSP titel was en daardoor zie je zeker bij de wereld van Peter Pan dat er niet veel grafische kracht was voor de details in de wereld. Eerlijk gezegd viel het mij wel op, maar kon ik mij er niet aan storen omdat de rest van de game er wel goed uit ziet.
Je hebt in Birth by Sleep de bekende Kingdom Hearts muziek, maar ook wel nieuwe soundtracks hier en daar. Omdat er nieuwe (klassieke) werelden worden gebruikt, zie je ook veel leuke nieuwe design van omgevingen. Dus ook op audiovisueel vlak stelt Birth by Sleep niet teleur.
Conclusie
Het is raar, maar Birth by Sleep is tot nu toe mijn favoriete Kingdom Hearts deel. Dat heeft alles te maken met het tempo van het verhaal, de dynamiek van de personages en het enigszins beperken van het aantal werelden. Er zit ook veel meer focus in het verhaal, daar waar deel 1 en 2 echt flink kunnen afwijken van het overkoepelende verhaal of het juist zodanig complex maken dat je het niet meer volgt. Birth by Sleep is veel simpeler en makkelijker te volgen en daardoor de betere game om te spelen in mijn ogen. Zeker als je even het verhaal wilt meekrijgen voor Kingdom Hearts 3, is Birth by Sleep een absolute must play!
Einde – Conclusie
Einde? Je hebt nog meer titels in deze bundel toch? Dat klopt, maar dat zijn geen games. Het gaat hier om Kingdom Hearts: 358/2 days (van origine een DS titel) en Kingdom Hearts: Re:Coded (Nintendo DS). Ze hebben hier alleen de cinematics van achter elkaar gezet die je dan vervolgens in HD kunt bekijken (wat je ook op YouTube kunt doen). Daarom geef ik deze games verder geen score. Kingdom Hearts: 358/2 Days is nog wel een aanrader om te kijken gezien het veel meer inzicht geeft over het personage Roxas die dan weer in deel 2 een belangrijke rol heeft. Die andere, Re:Coded, vond ik een beetje vaag en ergens ook onnodig om te bekijken. Er zijn links met deel 3 te leggen, maar niet waard om daar uren naar te kijken.
Al met al is de bundel natuurlijk een groot spektakel met vele uren gameplay. Kingdom Hearts brengt een groots en soms ingewikkeld verhaal naar de speler waarvan er soms net iets teveel personages zijn uit verschillende tijdlijnen etcetera. De magie van Disney met de Japanse invloeden van Final Fantasy komen op een mooie manier samen. Ik kan snappen dat je deze bundel wilt spelen om Kingdom Hearts 3 beter te begrijpen en dat is ook zeker een goed idee. Achteraf vond ik deel 1 en 2 absoluut leuk om te spelen, maar erg langdradig. De afsluiter was Birth by Sleep en dat was ook een goede afsluiter voor mij als je kijkt naar de kwaliteit en het tempo. Kingdom Hearts blijft soms een verwarrend geheel, maar Birth By Sleep laat wel zien hoe je alles toch een goed tempo kan geven en dat minder complexiteit van het verhaal ook loont.
Nu ik al deze verhalen achter de rug heb, ben ik weer geneigd om Kingdom Hearts 3 te starten. Nu snap ik het geheel veel beter en zag ik ook in dat deel 3 voor beginners niet te doen was qua verhaal. Ik had hooguit Kingdom Hearts 1 gespeeld en een deel van 2. Maar dat was niet genoeg om deel 3 te snappen. Nu, met deze bundel, ben ik er wel helemaal klaar voor!
