Review: Hitman, 50 ways to kill your lover

Sinds gisteren kan je weer naar hartenlust stiekeme moorden plegen. Hitman is uit. Maar is hij net zo goed als zijn voorganger?

Hitman: Absolution, het vorige deel, als je hem nooit gespeeld hebt, ga het doen. Hitman geeft je voldoening op een heel ander niveau dan welke andere game ook. Laten we beginnen bij het begin en de game uitleggen voor diegene die nog nooit een Hitman game hebben gespeeld.

In Hitman ben je een huurmoordenaar. Daarmee zeg je eigenlijk al alles maar toch ook weer niets. Hitman is een game voor spelers die niet blind alles wat ze op hun pad zien willen afschieten maar willen overdenken, plannen, opties onderzoeken en dan genadeloos toeslaan. Hou je van dat denkwerk, dat uitzoeken hoe je het beste je moord kan plegen, van sluipen en kruipen, dan moet je Hitman zeker uitproberen. Het verhaal van de hoofdpersoon, Agent 47, de kale moordenaar die bij de Albert Heijn altijd problemen heeft omdat hij gescand wordt, is best ingewikkeld te noemen. In het vorige deel kregen we al iets mee over hoe deze verder naamloze man tot Agent 47 omgebouwd is tot de moordmachine die wij in de game zien. Hij is de ultieme moordenaar die in opdracht je vijand ombrengt en ongemerkt weer de plek des onheil verlaat.

Dit is de eerste current-gen Hitman en je mag daar best iets van verwachten. Io-Interactive heeft namelijk een reputatie die ze hoog moeten houden. Absolution kwam uit op de Xbox 360 en liet zien waartoe de 360 in staat was. Een plein vol met NPC’s die allemaal op je reageren, dat was nog niet eerder zo vertoond. Dus op dat gebied kon een One versie alleen maar nog beter worden. Als je een Hitman maagd bent en geen idee hebt hoe deze game werkt, dan bedient deze nieuwe titel je op je wenken. Het begin speelt zich zo’n 20 jaar geleden af en begint in het ICA hoofdkwartier. Dit is de organisatie die Agent 47 aanstuurt. Als tutorial doe je daar minstens twee trainingsmissies waarin je de basis van de game leert. Twee keer dezelfde opdracht want als Hitman ergens beroemd om is, is het de verschillende manieren waarop jij je contract kan volbrengen. Door je eerst de eerste missie volgens een vaste lijn aan te leren en vervolgens diezelfde missie vrij te geven om hem op een andere manier te doen, laat men je kennis maken met deze keuzemogelijkheden. In de training kan je uit een aantal van die moordmanieren kiezen. Die manieren zijn trouwens talrijk. Van het vergiftigen van voedsel tot het onklaar maken van installaties, je kan het zo gek niet bedenken of het zit erin. Een ongelukje met een kroonluchter en bam, je target is dead.

In Hitman draait het allemaal om informatie vergaren en je vermommen om zo dichtbij je doel te komen. Tot zijn vaste wapens behoort het wurgkoord, je pistool met demper en wat munten. Allemaal essentiële tools om je doel te volbrengen. Het is sluipen, achter je vijand kruipen en hem uitschakelen, het ombrengen van onschuldigen kost je punten dus het is de kunst om alleen je target naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Het is je voordoen als personeel of bewakers, binnendringen in het vijandelijke gebied en vooral niet gesnapt worden. De eerste missies spelen zich af op een nagebootst jacht waarbij je overduidelijk ziet dat je in een trainingsomgeving van de ICA werkt. Dat maakt het trouwens niet makkelijker.

Opportunities

Wat nieuw is in deze titel zijn de opportunities. Een aantal aangegeven manieren om bij je doel te komen en deze om te brengen. Deze ‘mogelijkheden’ ontdek je door het afluisteren van gesprekken waardoor je bruikbare informatie krijgt over bijvoorbeeld een ontmoeting of een actie die je target wel eens fataal zou kunnen worden. Om je een beeld van zo’n buitenkans te geven, hier een voorbeeld: je overhoort een gesprek tussen techneuten die het over het uitschakelen van een schietstoel van een jet hebben. Het lijkt erop dat je doel via deze jet gaat vluchten en dus een pre-flight check doet waarbij ook deze stoel gecontroleerd wordt. Wat zou er gebeuren als de stoel niet uitgeschakeld zou zijn maar geactiveerd? Het antwoord kan je denk ik zelf wel bedenken en ik kan alleen maar zeggen dat de cut-scene van deze moord te gek is.

Dat zijn de opportunities waarvan je er meerdere krijgt tijdens een missie. Voor de hardcore spelers kan je het melden van de opportunities uitschakelen of minimaliseren. Dan bestaan ze nog wel maar moet je ze echt ‘zien’ of ‘herkennen’. Na je tutorial missies krijg je de eindtest voor je kiezen. Daarin krijg je ook iets meer inzicht over het achterliggende verhaal. Een directe superieur die voor jou kiest maar die zelf een baas heeft die je het liefst ziet falen omdat hij je als gevaar ziet, een ongeleid projectiel.

Modehoofdstad Parijs

Na het slagen van deze test begint je eerste echte missie. Voorlopig blijft het ook bij deze missie want men heeft ervoor gekozen om Hitman in delen, de zogenaamde episodic game, vrij te geven. De reden hiervan is vaag maar ik denk dat ik er niet ver af zit als het niet af hebben van de game de oorzaak van dit uitstel zou zijn. De game was gewoon nog niet klaar en Square Enix liep tegen een deadline op. Dus dan maar in stukken hakken en periodiek een nieuwe missie uitbrengen waardoor je rustig aan de volgende delen kan werken. Dit is met name voor de disc spelers knap waardeloos want de volledige game zal, zoals het er nu uitziet, pas in 2017 op disc worden geleverd. Het uitstel daarvan is trouwens wel een bewijs van mijn theorie. Wil je nu al gaan spelen, dan ben je verplicht digitaal te gaan. Daarin heb je twee keuzes, de volledige game of alleen deel 1 kopen. Dat laatste kan wel weer een voordeel zijn als grote twijfels hebt over de game en je hem op deze manier kan uitproberen. Vind je het niks, dan ben je nog geen 15 euro lichter in plaats van de 60 die je voor de hele game betaalt.

Die eerste missie uit het verhaal speelt zich af in Parijs tijdens een modeshow. Daar moet je twee doelen ombrengen. Hitman heeft, zoals altijd, gelukkig weer veel checkpoints, want deze game spelen betekent ook falen, vaak falen. Ontdekt worden, een methode die toch net weer niet werkt, een lijk wat gevonden wordt, het zijn allemaal aspecten die ertoe kunnen leiden dat je faalt en terug naar je laatste checkpoint moet. Grafisch is dit level smullen. Er is zoveel te zien en te beleven. Modellen die achter de coulissen rondrennen, visagisten, stylisten, modeontwerpers, cateraars, beveiligers, pers, kortom een range aan ‘vermommingen’ die je kan gebruiken om niet op te vallen en langs bewakers te kunnen wandelen. Maar geloof niet dat je met een vermomming alles kan. Je vermommen als cateraar betekent dat de andere cateraars wel eens wantrouwen kunnen krijgen want die kennen je helemaal niet. Dus je moet behoedzaam blijven. Het moorden is ook lastig want dat moet wel ergens gebeuren waar je niet gezien wordt. Dus weglokken, volgen, kijken naar een mogelijkheid. Het is ontzettend veel puzzelwerk, veel je omgeving verkennen en mogelijkheden zien en daarin, zoals eerder gezegd, falen. Het level begint bij het toegangshek waar jij als gast binnenkomt. Daar kon ik gelijk even testen hoe de game, met name de NPC’s, reageren op bepaalde gebeurtenissen. In de tuin stond een cameraman en een reporter en die waren een take aan het opnemen van een nieuwsitem. Een mooi moment om even een storend element te zijn. Ik liep dus dapper door hun beeld heen wat direct resulteerde in een ‘CUT’ en veel gemopper richting mij.

Daar bedacht ik ook direct het plan om me te vermommen als cameraman want die moet toch wel overal zo naar binnen kunnen wandelen met zijn perskaart. Helaas kreeg ik het niet voor elkaar om de reporter en cameraman van elkaar te scheiden dus na een kwartier proberen, bleek dit niet de strategie te zijn die zou gaan lukken. Dit beschrijft een beetje hoe je constant je hersenen aan het pijnigen bent en manieren bedenkt om bij je meestal goed bewaakte slachtoffer te komen. Deze manieren zijn talrijk. Er zijn daadwerkelijk honderden manieren waarop je de moord kan plegen. Een minpunt is wel dat het erg repeterend aanvoelt. Soms, zoals in het geval van de cameraman, reageert de omgeving wel op je en kan het bruikbare informatie schelen. Bij een tweede poging waarbij ik de opname niet stoorde bleek dat de reporter wel degelijke bruikbare info levert in haar verhaal. Maar het is een feit dat de scenes behoorlijk gescript zijn. Logisch want het is nu eenmaal zo dat je een bepaalde route of volgorde moet volgen om uiteindelijk je doel te halen. Dit maakt dat de manier waarop de hoofdpersoon wandelt toch volgens een bepaald patroon verloopt en dit bij het opnieuw starten van een level of een checkpoint, exact herhaald wordt. Daar zit geen random iets of een veranderde route in. Na een paar keer falen, weet je dus al waar je moet staan of wat je moet regelen om je doel geëlimineerd te krijgen. Maar soms, als er jij iets triggered, iets verandert in routine, dan verandert het gedrag van je doelwit ook. Om het wat concreter te maken, zeg dat er een prachtige vuurwerkshow aan het eind van de modeshow moet komen en jij weet op de één of andere manier dat te vervroegen, dan reageert het hoofddoel, die de show organiseert, daar wel op. De muziek hoort er trouwens lekker bij. Tijdens deze missies hoor je geweldige, James Bond-achtige deunen die het geheel wel complementeren.

Na de missies

Ben je dan klaar als je de missie volbracht hebt en mag je dan weer wachten op de volgende? Ja en nee. Ja want het is dan gewoon wachten op het volgende deel van de serie. Nee want men heeft een aantal nieuwe modi bedacht waarin je nog uren bezig kan zijn. Vooral de Escalation mode is er één die eruit springt. Je speelt hierbij de al gespeelde missies maar met andere doelen en omstandigheden. Je begint met één opdracht in level 1 en gaat dan richting level 5 waarbij er elke keer een opdracht bijkomt. Dat is best uitdagend maar heeft wederom dat herhalende in zich. Natuurlijk maken de extra opdrachten die telkens worden toegevoegd het moeilijker maar je herhaalt wel telkens exact dezelfde zetten, zeker als dit stuk al gelijk succesvol was. Daarnaast kan je natuurlijk altijd de hoofdmissie opnieuw spelen en kiezen voor een andere elimineer methode.

Dan is er nog de online Elusive contracts mode. In dit nieuwe onderdeel heb je 48 uur de tijd om het contract te volbrengen. Lukt dat niet, maak je een fout dan zal je op de volgende moeten wachten. Er is geen savegame, geen nieuwe kans. Het draait hierin vooral om de beste van de wereld te zijn, de eerste die het volbrengt. Deze modus is heel slim bedacht en maakt het gevoel “echt” een huurmoordenaar te zijn zeer realistisch. Omdat je maar één kans hebt, ben je gedwongen om goed te plannen. Je voelt de tijdsdruk.

Net zoals in Absolution is er ook nog het interactieve contracts deel waarin de community zelf contracts kan maken die dan weer door iedereen gespeeld kunnen worden. In Hitman zie je al zo’n featured contract staan als je de hoofdmissie hebt volbracht. Deze “Do me, I dare you” missie brengt je terug bij de modeshow met twee nieuwe targets.

Conclusie

Is het allemaal geweldig? Nee, de graphics willen nog wel eens vreemd doen en de cutscenes lopen niet altijd even vloeiend over je scherm. Maar eigenlijk zijn dat, kijkend naar de gameplay, verwaarloosbare dingetjes. Over het geheel te zien is Hitman weer gewoon ouderwets smullen. Lekker puzzelen en kijken of je plan werkt. Wat wel een breekpunt voor een aantal spelers kan zijn is het eerder genoemde herhalende karakter van de game. Weet je van jezelf dat je bij het halen van de missie er geen drive meer is om het nog een keer maar dan anders te doen, dan moet je jezelf afvragen of je deze game wel moet kopen. Maar voor die groep is er gelukkig gekozen voor deze episodische versie waardoor je ook gewoon alleen deel 1 kan spelen.

Of Hitman er goed aan doet om de game zo versplinterd uit te brengen, daar heb ik wel mijn twijfels over. Ik ben erg bang dat, met het tempo waarin andere games uitkomen, er een aandachtsverlies voor deze game optreedt wat wel eens funest zou kunnen zijn. Waarschijnlijk gokt men bij Hitman op de verkoop van de volledige versies en ziet men deze spelers wel terugkomen bij een nieuw deel. Het plan van Io-Interactive is dat deze game nog een aantal jaren mee moet gaan. Dus staat ons waarschijnlijk nog een seizoen twee of drie te wachten. Zijn de prijzen van die opvolgende seizoenen kleiner dan dat van een volledig spel, dan zou dit nog weleens een schot in de roos kunnen zijn. Maar dat moeten we afwachten.