Review: GRID – start your engines

GRID is een naam die voor vele gamers herinneringen oproept. Lekker racen als een malle. Gaat de nieuwste GRID zijn erfenis eer aan doen?

GRID bestaat al heel lang. Ooit begon de serie in 1997 bij Codemasters onder de naam TOCA waarna men na zeven games de naam GRID introduceerde. Deze GRID is alweer de vierde met die naam dus je kan wel zeggen dat er een behoorlijke geschiedenis aan deze game hangt. Dus ook een reputatie die waargemaakt moet worden. Dit is dan ook de allereerste GRID voor de Xbox One.

Na dit stukje geschiedenis moet ik al direct bekennen dat ik nog nooit een GRID-game had gespeeld. Voor mij is het dus een totaal nieuwe ervaring tussen alle andere racegames in. GRID draait het om het GRID kampioenschap. In een rij aan verschillende auto’s ga je races in. De verschillende categorieën variëren van GT, Stock, Touring tot aan de Alonso-klasse waarin je bijvoorbeeld met een F1000 kan knallen, maar ook de Invitationals waarin je een rij aan klassiekers vindt zoals de Mini. Genoeg om uit te kiezen dus. Zet daarnaast een behoorlijk aantal circuits, van de straten van Havana en Barcelona tot de circuits van Brands Hatch en Maleisië, en je ziet al dat de boel behoorlijk gevarieerd is.

Arcade of niet?

GRID ambieert een soort tussenvorm van Arcade en Simulatie te zijn. Dat zie ik niet. Ik zie een echte arcade-racer. Simulatie is bijna nergens terug te vinden. Is dat erg? Nee, natuurlijk niet. Je merkt dat het bij GRID om de fun van het racen gaat. Qua besturing zijn de auto’s goed te besturen, ook met een controller. Normaal gesproken bak ik er echt geen reet van als ik met een controller ga racen en moet ik eigenlijk altijd mijn Playseat tevoorschijn halen. Bij GRID is dat niet nodig en kon ik met een controller gewoon lekker aan de slag. Dat is al een beetje een indicatie dat we hier echt met arcade te maken hebben. Ook op het gebied van tunen zijn de opties behoorlijk beperkt. Je kan een klein lijstje veranderingen van bijvoorbeeld de rembalans of stugheid van je vering aanpassen, maar dat zijn kleine tweaks in vergelijking met sommige andere games. Ook hier zie je dat men de gamer vooral met racen bezig wil laten zijn.

Dit is ook te zien aan het collision systeem. Je kan je settings op realistische schade zetten maar in de praktijk moet je heel veel schade maken voordat het echt invloed gaat hebben. Gaan je meters op rood, dan merk je dat heel duidelijk. Het schakelen gaat slechter, je auto gaat duidelijk naar één kant sporen, je Force Feedback gaat tekeer en de auto wordt lastiger te besturen. Maar dat treedt wel pas op als je auto meerdere harde klappen heeft gemaakt. Hierdoor kan je ook redelijk tekeer gaan op de baan. Even je tegenstander aan de binnenkant wat opzij zetten is geen probleem.

De auto’s zijn lekker te besturen, racen vloeiend en vergen geen gevorderde rijkunsten. Zoals gezegd is het met controller goed te doen. Ben je in het bezit van een stuur, dan herkent het systeem de grote merken gelijk. Je kan je stuur kalibreren in de game maar kijk wel even hoeveel draaicirkel je het stuur wil geven. Ik heb de mijne op 360 graden gekalibreerd. De Force Feedback is voldoende. Het is niet overdreven krachtig maar goed genoeg om te voelen of je de grip kwijt raakt of niet.

Beeld en geluid

Grafisch zit GRID echt goed in elkaar. De verschillende omgevingen zijn prachtig in beeld gebracht en de lighting is gewoon erg goed. De glans van water op het wegdek, de spiegelingen op de lak van de auto of het interieur weerspiegeld in de voorruit, het ziet er gewoon realistisch uit. De weergave van de dag en de nacht en de verschillende weersomstandigheden worden erg goed neergezet. Maar kijken we naar de bomen dan zien we daar toch wat plattere graphics. Men heeft ook wel goed gekeken naar Forza Horizon want de vallende bladeren komen we ook hier tegen.

Qua geluid is het voor mij een feest. Het geronk van sommige motoren is echt heerlijk en ook de kleinere details zoals het geluid van je ruitenwissers, regen, het kraken van je chassis, de specifieke sound van het schakelen, ze zijn allemaal heel goed weergegeven. In Career zitten ook twee presentatoren die op het circuit wat bijzonderheden aan je vertellen. In de game kan je contact zoeken met je teambaas die je vertelt of er iets te melden is of je, op verzoek, vertelt waar je teammaatje uithangt.

Zoals we gewend zijn van racegames heeft ook deze een customize-systeem waarin je Liveries kan toepassen. Verwacht ook daar niet teveel van. Het is geen Forza waarin je totale tekeningen kan bouwen en toepassen. Het zijn een rij aan designs waarvan je er met prestaties steeds meer vrijspeelt. In die designs kan je de kleuren bepalen en aangeven of je wel of geen (vastgestelde) reclames wil zien. That’s it. Dus mocht je hopen dat je een kleine Rembrandt op je auto zou mogen zijn, dan moet ik je teleurstellen.

De keuze is reuze?

Ook hier zijn de keuzes heel erg basic. Het is of Career of Online racen. Meer smaken, op de Free Race spelen na dan, zijn er niet. Verwacht niet teveel van Career als je het vergelijkt met bijvoorbeeld F1 of Need for Speed. Er zit totaal geen verhaal in, geen introductie, geen cut-scenes. Je start gewoon met racen in een van de categorieën, verdient je XP en je cash, schakelt over naar de volgende race of categorie, koopt daar een auto voor en that’s it. Tijdens je race kan je extra punten scoren door het inhalen, driften of het perfect volgen van de ideale lijn. De punten worden over drie categorieën verdeeld waarbij snelheid, skill en moed apart worden beoordeeld.

Men heeft bij GRID veel reclame gemaakt voor een soort rivaliteitssysteem. In de game krijg je een teammaat maar natuurlijk ook tegenstanders. In beginsel is het kiezen van je teammate niet helemaal duidelijk. Het kiezen van je maatje gebeurt namelijk in je profiel. Dus totaal buiten de Career mode. Ik was al een paar races verder voordat ik dat ontdekte en zag dat je dus ook voor een betere race-partner kon kiezen. Bij Codemasters geeft men aan dat er in de game wel 400 AI rijders zitten, elk met een eigen stijl. Ik geloof dat direct maar vraag mij wel af of de gemiddelde racegamespeler überhaupt de tijd heeft om de stijl van een AI rijder te bekijken, laat staan te registreren voor een latere race. Mij lukt dat alvast niet, veel te druk met de auto op de weg te houden en de tegenstanders in te halen.

Tijdens een race kunnen die tegenstanders veranderen in iets wat men in de game Nemesis noemt. Mocht je een bepaalde AI racer te vaak hebben geramd, dan zal deze tegenstander als je Nemesis worden aangemerkt en zal hij of zij richting jou agressiever gaan rijden. Of dit heel erg merkbaar is, dat kan ik maar moeilijk zeggen. Ik rij gewoon mijn rondjes en merk niet echt dat een Nemesis ten opzichte van mij anders racet dan alle andere racers.  

Dat de AI racers wel een bepaalde intelligentie of rijstijl bezitten, merk je wel bij het inhalen. De AI laat zien dat ze je proberen op te vangen bij inhaalmanoeuvres of actief verdedigd. Maar stel je daar ook weer niet teveel van voor. Met enige regelmaat kon ik meerdere auto’s passeren puur door het later remmen bij een bocht en dan even de curbstone te pakken bij het indraaien.

Onderling zie je wel veel strijd gebeuren. Zo gaat er regelmatig een AI de weg af en passeer je die terwijl hij net een beuk heeft gekregen. Als men dat bedoeld met de verschillende rijstijlen tussen de AI racers, dan is daar inderdaad wel iets van te zien. Ze reageren niet als één. Je ziet wel dat men niet voor alle rijders exact dezelfde code heeft gebruikt. Dat geeft wel een realistischer gevoel dan dat die games waarbij de AI netjes zijn rondjes draait en er nooit iets gebeurt. Het maakt de game heel dynamisch als je onder het rijden voor je allerlei fitties ziet gebeuren.

Career is dus niet meer of minder dan een reeks aan races rijden waarna je na elke race in die groep weer naar de volgende mag schakelen. Het leuke van deze mode zit hem vooral in de variatie. Je racet een ronde in een GT, schakelt dan weer naar de Mini’s of F1000 bolides en maakt daar weer wat kilometers in. Die races spelen zich wisselend af: dan weer overdag, dan weer ’s avonds, dan weer met droog weer, dan weer in de stromende regen af. Dus ook daarin veel wisselende omstandigheden. In elke rij werk je al die races af totdat je de tien hebt gehaald. Daarna mag je in de klasse de eindrace doen tegen aartsrivaal Ravenwest Motorsport en ben je daar klaar. Bovenin zie je dan vier iconen staan die het Kampioenschap markeren. Dus na vier eindraces, kan je de kampioen zijn.

Conclusie

Is GRID een game die je als racefanaat moet hebben? Dat ligt ontzettend aan de eisen die je aan een racegame stelt. Kijkend naar de funfactor is GRID echt een leuke casual racegame. Je hebt geen universitaire graad in engineering nodig om alles te snappen, het rijden vergt geen uren oefenen en je bent al heel snel op weg met best aardige resultaten. De game bevat een behoorlijk aantal auto’s en circuits en zijn dag/nacht en weersysteem is bijzonder goed en realistisch.

Nee, het zal nooit een eSports-game worden schat ik in. Daarvoor is het te arcade en te simpel. Van het hele teamlid versus vijand systeem merk ik te weinig. Je wordt wel gewaarschuwd dat de tot vijand gemaakte tegenstander de pik op je heeft maar echt wraak nemen, dat lukt hem of haar niet helemaal.

Maar ben je zo’n casual racer die soms even lekker wat uurtjes wil knallen, dan is GRID de game voor jou.

(alle afbeeldingen zijn ingame screenshots)