Het feit dat Firewatch niet op de Xbox One verscheen, zorgde voor veel kritiek op debuterend ontwikkelaar Campo Santo. Gelukkig heeft men zich bedacht en kunnen we nu ook op Microsoft’s pareldoosje van de game genieten. En daar hoort natuurlijk een review bij!
In 1988 had Amerika te maken met een grote ramp. In Yellowstone National Park ontstonden kleine brandjes die zich uiteindelijk ontpopten in een catastrofale bosbrand. Op het hoogtepunt van de brand vochten 9000 brandweerlieden voor hun leven en samen met honderden helikopters en vliegtuigen vochten ze voor het park. Toen de koele herfst zijn intrede maakte kwam de vuurzee tot zijn eind. In totaal werd 3213 kilometer van het park verwoest. Wonder boven wonder overleefden alle brandweerlieden de ramp, al vielen er wel twee doden net buiten het park.
Firewatch speelt zich na deze branden af in 1989, want ook toen was er een verschrikkelijke, warme zomer. Jij bent Henry, een veertiger die zich heeft opgegeven als brandwacht in het Shoshone National Park. Henry is aan de drank geraakt en heeft zijn vrouw achtergelaten, die op jonge leeftijd Alzheimer heeft gekregen. Al gauw maak je in de prachtige wereld kennis met Delilah, je baas. Henry en Delilah hebben elkaar nog nooit gezien, maar ze worden al gauw goede vrienden via hun walkie talkies.
Op pad onder het genot van een goed gesprek
Dit is direct waar de game zo sterk is, want de gesprekken tussen Henry en Delilah zijn goed uitgewerkt. Dat mag ook wel, want anders was Firewatch een loopsimulator geworden. Je wordt namelijk als speler veel op pad gestuurd om bepaalde situaties te onderzoeken en in de kiem te smoren. Sta je in je uitkijktoren en zie je ergens rook in de verte, dan moet je er natuurlijk op af.
Wat deze game zo leuk maakt is het feit dat je als speler helemaal in de game gezogen wordt. Je wilt zo snel mogelijk weten wat er aan de hand is bij rook. Ondertussen klets je echter met Delilah. Henry en Delilah zijn ietwat sarcastisch en dat zie je terug in de gesprekken. Daarnaast kies jij als speler wat je tegen haar zegt.
Prachtig park
Een groot compliment verdient Campo Santo voor de prachtige graphics. Men heeft het Shoshone National Park cell shaded tot leven gebracht. De wereld oogt vol en levendig en later in de game krijg je een bijl die je de mogelijkheid geeft nieuwe werelden te ontdekken. En ook dat is een fantastische eigenschap van deze game: ontdekken. Je wil gewoon dat gebied volledig verkend hebben. Er zijn gebieden waar je midden in de bossen zit, maar ook bergen, grotten en afgebrande gebieden passeren de revue. Naar plekken toe navigeren doe je trouwens niet met een waypoint, maar met een kompas. Woohoo!
Het viel me op dat de game een fantastische manier van ontspanning weet te brengen. De game is zo sfeervol in kaart gebracht en je waant je echt in het Amerikaanse park. En dieren vind je er trouwens ook in overvloed. Herten die rond springen, dassen die op zoek zijn naar eten en spechten, die bezig zijn in een boom, ze zijn allemaal aanwezig.
Bugs in het bos
Firewatch is een indie game die neigt naar perfectie. Helaas kent de game toch best wel wat bugs. Zo kwam ik meerdere keren vast te zitten tijdens het klimmen en kende de game af en toe wat framedrops. Ook pop ups komen af en toe voor, dit gebeurde vaak bij gebeurtenissen die zich in de verte afspelen. Daarnaast is het jammer dat de game zo ontzettend kort is. Na vier uur kun je de credits al voorbij zien rollen.
Firewatch is een fantastische game geworden die ik niet had willen missen op de Xbox One. De sfeer, het verhaal van Henry en de gesprekken met Delilah zijn boeiend en fantastisch uitgewerkt. Het is daarom jammer dat de game zo kort is en waarschijnlijk geen vervolg krijgt, want ik was verliefd! De pop ups zijn te overzien, al hoop ik wel dat men de bugs met een patch gaat regelen. Desalniettemin is Firewatch een ontspannend, interessant uitstapje die je zeker gespeeld moet hebben!
