De eerste ontmoeting met Fe was tijdens de Gamescom. Een enthousiast koppel Zweedse ontwikkelaars vertelde in een heel klein hokje binnen de EA booth met passie over hun game. Het deed mij direct aan de beroemde presentatie van Unravel tijdens de E3 denken. Bevlogen ontwikkelaars die dag en nacht zo’n game ademen.
“Feje”, want zo spreek je dat uit in het Zweeds, draait om een klein wezen die zingend door het grote sprookjesachtige woud heen wandelt. Het woud verkeert in gevaar. Dieren en planten worden gevangen in een magische kooi door een buitenaards ras die zich de Silent Ones noemen.
Als je de game opstart, dan voel je direct die Scandinavische vibe. De Zweden kunnen meer produceren dan ABBA en Pippi Langkous. Ze maken ook prachtige games. Je merkt aan alle kanten dat de makers inspiratie hebben gehaald uit hun eigen omgeving en de jeugdervaringen met het Zweedse landschap. Het wandelen door het woud is vooral een zoektocht vol verwondering en verrassing. De wereld is echt betoverend en de muziek die erbij gespeeld wordt, neemt je ook mee in dat sprookje. Fe ademt Zweden uit. Neem de verschillende rotstekeningen die je tegenkomt en die je nieuwe skills geven. Ik moest direct aan magische runen denken bij het zien van deze tekeningen. Die rune tekens zijn zeer belangrijk en dit is in principe je handleiding. Die vertellen je hoe en wat. Maar voordat je dat begrijpt, zal je eerst die rune-taal moeten leren.
Wil je erover praten?
De game begint zonder enige introductie. Je ontwaakt in het woud en van daar uit moet je gewoon gaan onderzoeken. Je hebt een speciale skill, je kan zingend communiceren. Dat zingen is waar het allemaal om draait. Dit gebruikt Fe om met dieren en planten te praten en waarmee hij ze kan sturen.
In het begin wordt wel duidelijk dat er iets goed mis is in dit woud. Ineens kom je een soort grote aliens tegen die je met een lichtstraal kunnen vangen. Je ziet dat zij de wezens van het woud opsluiten in een soort kooi en hen geluidloos maken. Deze Silent Ones, zoals de makers ze noemen, zijn de vijand. Fe moet het woud weer betoveren en vol leven maken. Dit hele idee voelt wel als een maatschappelijke statement. Wij, de mens, maken de natuur stuk met al onze technologie. En als de natuur sterft, dan sterft alles en wordt het stil.
Al gaandeweg krijg je ook meer informatie over deze Silent Ones. Je ontdekt magische plekken die je de wereld tonen vanuit het oogpunt van deze vreemde grote machines. Want ook achter deze wezens zit een verhaal. Het vertelt je waar je in dat level mee te maken hebt, wat ze aan het doen zijn.
Social live
De instructies in Fe zijn minimaal. Eigenlijk was ik in het begin vooral verdwaald en misschien is dat ook wel de bedoeling. Midden in een woud wakker worden betekent ook dat je moet gaan uitvinden wat er nu aan de hand is. Je krijgt wel wat controller aanwijzingen maar die komen wat random langs en zijn ook niet altijd op tijd en dat resulteerde dat ik in het begin eigenlijk een beetje aan het ronddwalen was zonder te weten wat ik moest doen. Na een tijdje komt daar wel meer helderheid in. Het is vooral een game waarin je probeert, faalt en dan weer probeert.
Maar goed, je bent dus de kleine Fe en je springt door dat Zweedse woud die vol is van leven. Je eerste encounter is met een soort hert. Door tegen het hert te zingen, activeer je een verbinding. Dat zingen moet wel op een bepaalde toonhoogte gebeuren om de binding tot stand te brengen en dat is zoeken. Is dat gebeurd, dan kan je met dit hert op pad en hem berijden. Zo ontmoet je wezens en alle wezens helpen je met je zoektocht. Dat verdwaald zijn verdwijnt dan ook als je eindelijk een klein zangvogeltje activeert die je de weg naar je doel toont als je hem roept. Je ontdekt een magisch plek waar alle skill runen te vinden zijn. Als je een skill unlocked, zweven bijvoorbeeld, dan krijg je dat in een soort visioen te zien. Op die plek zie je ook alle andere skills die je later in de game zal gaan krijgen. Wederom geeft je het even een idee hoe die rotstekeningen taal werkt.
Dit principe loopt door de hele game heen. Is het dan zo simpel? Nee, dat is het absoluut niet. Je ervaart dat jij met de stem die je op dat moment hebt nog niet met alle wezens kan communiceren. De dieren of beter gezegd, sprookjeswezens, laten aan je zien welke taal zij spreken. Die talen moet je onderweg op gaan pikken. Dit doe je door het einde van een level te volbrengen. Zoals het terughalen van eieren die gestolen zijn door de Silent Ones. Als beloning krijg je dan een nieuwe taal.
De game gaat zoals al dit soort games gaan. Je onderzoekt, krijgt skills, ontwijkt de vijand, activeert en bevrijdt het gebied en alle magische voorwerpen die er te vinden zijn en eindigt elk level met een groot mythisch eindwezen die je moet bevrienden. En dat is verdomd lastig mag ik wel zeggen. Om een beeld te schetsen, zo zie je een gigantisch hert die je uiteindelijk moet zien te bereiken. Het hert loopt rond en heeft bomen op zijn hele lichaam groeien. Jij moet vanaf een boom richting de bomen op zijn bewegende benen zien te springen of zweven, skills die je onderweg krijgt, en dan richting zijn kop zien te gaan. Dat is behoorlijk lastig en was voor mij frustrerend. Eraf vallen is weer opnieuw zoeken naar de juiste boom in het woud om weer terug op het wezen te kunnen springen. Erg frustrerend en reden genoeg om soms even te stoppen met het spel en wat anders te gaan doen. Maar als je dan eindelijk de kop van het dier bereikt en je contact met hem maakt, dan ervaar je wel dat magische waar de game om draait. Dat stukje woud is gered en je mag door naar de volgende ronde.
Gekleurde blokken
Fe heeft een eigen grafische stijl. Blokkerig, kleurig maar vooral treffend en functioneel. Wat dat betreft is het best bijzonder dat de makers een woudgevoel kunnen brengen met een beeld die kleuren heeft die niet echt in een woud te vinden zijn. Het moet een sprookje blijven en dat is ook logisch als je je game Fe noemt. Fe betekent namelijk gewoon fee in het Nederlands. De wereld is uitgebreid en open. Dit betekent dat er meerdere wegen naar Rome leiden en je dat zelf mag uitvinden.
Het geluid, of beter gezegd, de muziek sluit daarop aan en is bijzonder betoverend. Door het doseren van je trigger gaat Fe op een bepaalde hoogte zingen en dat ook nog eens in verschillende dierentalen, en omdat dit het leidende onderdeel is van de game, heeft men hier echt wel tijd in gestoken. De mellow trance-achtige muziek is erg mooi en past zeer goed bij alle woudgeluiden die je hoort. Het draagt bij aan het magische gevoel en is zeer goed uitgekozen.
Conclusie
Eigenlijk is dit in het kort wat je in Fe aan het doen bent. Zoals eerder gezegd is Fe echt een zoektocht. Ook wat betreft de gameplay. De controls zijn simpel dus dat heb je zo onder de knie. “Maar wat doe ik hier?” is vooral de vraag als je de game blanco opstart. Het is een typische spring, zweef, ren en ontdek game zoals we die vaker hebben gezien maar dan wel eentje met een hele bijzondere vibe.
De liefde van de makers spat van deze game af. Het is er eentje zonder poespas en met geklets gevulde cutscenes. Ben je een liefhebber van dit soort zoektochten, dan is Fe een absolute aanrader. Een bekend concept maar dan wel met een bijzonder tintje, het zingend communiceren. Voor net geen 20 euro kan je hier geen buil aan vallen. Ben je EA Access lid, dan gaat er nog eens 2 euro vanaf.
