Review: Divinity: Original Sin 2

Of ik even Divinity: Original Sin 2 wou spelen? Natuurlijk! Laat dat “even” maar weg, deze game staat garant voor 100 uur gameplezier.

De game, gemaakt door de Belgische studio Larian studios, is ontstaan uit een Kickstarter project. Voor zowel deel een als deel twee werd een kickstarter fundraiser gehouden. Voor deel twee werd er maar liefst 2 miljoen euro opgehaald en dat betaalde zich uit in een erg uitgebreid spel en een aantal Game of the Year-awards. Deel een kwam in 2014 uit en deel twee in 2017. Nu is het echter tijd voor de consoles en ligt hier voor mij de Definitive Edition, wat betekent dat het HDR en 4K-ondersteuning heeft en dat er naast deze ondersteuning ook nog een extra hoofdstuk is toegevoegd.

Het verhaal

In deel een ben je een source hunter die op mensen jaagt die zich bezig houden met Source magie, dit is een verboden vorm van magie. In deel twee zijn de rollen echter omgedraaid en is de Divine dood en The Void is overal. De sourcerers krijgen de schuld dat The Void de wereld domineert want volgens de Divine order is het casten van magie de oorzaak van alle ellende. In het spel kan je maar liefst kiezen uit 6 origin karakters en vijf rassen (human, dwarf, lizard, undead en elf) met elk hun eigen unieke verhaal.

Zo koos ik voor de Red Prince, een uitgebannen prince die zijn recht op de troon niet opgeeft en dit af en toe duidelijk maakt met lompe kurkdroge humor. Je begint op een schip die onderweg is naar fort Joy, een fort dat bedoeld is om de sourcerers te genezen. Al spelend zul je ontdekken wat het echte achterliggende doel is van de Divine Order. Je kiest ervoor om als kwartet de wereld te ontdekken en het leuke hiervan is dat je op deze manier ook de verhalen van de andere origins zult ontdekken. Het is zelfs zo dat je soms een van de partymembers het vertrouwen moet geven om te praten of dingen te doen zonder dat jij de inhoud of de gevolgen daarvan zult weten.

Hoe jij met je partymembers omgaat is van invloed op de sfeer in je groep. Het spel heeft verschillende verhalen en verschillende eindes en het loont om de talrijke conversaties die prachtig ingesproken zijn goed te volgen. Zo ben ik bij een aantal missies tegen wat confrontaties aan gelopen maar daar kon ik mij soms ook geweldig uitlullen. Dit alles wordt ondersteund door een verhalenverteller die beschrijft hoe de characters kijken, doen en soms zelfs voelen. Dit alles draagt er aan bij dat je de game wordt ingezogen.

Humor en irritatie

Er zit ook een dosis humor in de game. Zo weet mijn karakter The Red Prince keer op keer mensen te beledigen met het feit dat hij van adel is die de anderen dom klootjesvolk vindt. Op een gegeven moment komt hij een ander personage van adel tegen en deze dame, die er uitziet als een slak, maakt hem het hof. The Red Prince reageert droog met dat hij niet van glibberige vrouwen houdt.

Ik heb deze game regelmatig met een glimlach op mijn gezicht gespeeld maar ook vaak met een geïrriteerde grimas. Ik sta niet bekend om mijn geweldige game skills maar ondanks dat ik het op de allermakkelijkste moeilijkheidsgraad had staan, heb ik heel wat battles overnieuw moeten doen.

Vechten of schaken

In Divinity: Original Sin 2 hoef je niet te denken dat je wegkomt met wat dom op knoppen te rammen tijdens een gevecht. Je moet goed nadenken voordat je een move maakt. De gevechten zijn turn-based en dat betekent dat om de beurt per character en met de vijand je moves maakt. Deze vijanden zijn over het algemeen niet oliedom maar het is mij een paar keer gebeurd dat ze achter een muur vast bleven zitten.

De omgeving kan je ook in jouw voordeel gebruiken maar dit probeert de vijand ook. Zo heeft hoogteverschil een voordeel  al je een pijl en boog hanteert, gebruik je water tegen vuurbeesten, ga je achter een muur staan of schuil je onder een poortje, de keuze is aan jou. Dan nog maar te zwijgen over de tal van potions die je kan gebruiken of de 200 spells die je kan maken, vinden en combineren. Ik heb de gekste dingen gezien, tegenstanders die in kippen veranderen of in lopende bommen.

De classes maken ook een groot verschil en mijn advies is dan ook een zo divers mogelijke party samen te stellen om zo van alle talenten gebruik te kunnen maken. Denk je dat dit alles nog niet uitgebreid genoeg is, dan kan je met Rune-crafting je wapen of armor net dat beetje meer effect meegeven wat goed bij jou tactiek past. Dit alles komt samen tijdens de gevechten en dan hoef ik jullie niet te vertellen dat het soms net schaken is.

Grafisch

Ik heb geen 4k monitor en ook geen HDR ondersteuning maar ik denk ook niet dat dit heel veel uitmaakt. Ik kan mij enigszins voorstellen dat de kleuren van je scherm afspatten bij HDR maar ik zie het hele nut van 4K niet echt in voor deze game. Nee, de graphics zijn niet fantastisch maar dat maakt ook niet uit bij dit spel, de camera zul je meestal van bovenaf richten op wat er zich op het slagveld afspeelt, zoom je in dan zien de karakters er nog wel leuk en scherp uit maar de omgeving wordt al gauw wat pixelachtig.

Bij dit soort spellen zit ik altijd meer met mijn snuffert in de menu’s dan dat ik bezig ben met het tellen hoeveel pixels ik op mijn scherm zie. Het gaat hier om een spel wat eerst op de pc uitkwam en is het handig om te kijken hoe de controls werken ten opzichte van de muis .Dit is in het begin behoorlijk wennen want er zijn nogal wat menuutjes maar dit went snel. Zo hebben ze handig gebruik gemaakt van de thumbsticks en hebben hier goed over nagedacht. Ik moest alleen erg aan de Hotbar wennen want tijdens de combat mode je kan namelijk ook combat moves doen zonder de hotbar, wat resulteert in een eindeloos gekloot tussen de y- (de hotbar) en de a-knop.

Arena

Mocht je het spel nou helemaal uitgespeeld hebben, dan zit er nog een arena-mode in de game. Zowel in de hoofdgame als in een apart te spelen mode. In de arena kan je het opnemen tegen andere spelers online of couch co-op thuis. Het gaat in de arena puur om het turn-based vechten. Ben je verslaafd aan het tactische spel en hebt geen zin in oeverloos gezever, dan is dit perfect voor jou. Wil je wat meer beleving, dan raad ik je aan om dit over te slaan. De arena-mode is een beetje MAGIC meets Divinity: Original Sin 2.

Online

Het online spelen werkt wel maar het vinden van een lobby kan even duren. Je kan het beste spelen met vrienden of thuis op de bank in co-op. Als je met onbekende speelt ben je afhankelijk van de host of hij blijft of weggaat en dat kan leiden tot irritatie. Je kan zowel de arena-mode als het verhaal online spelen.

Conclusie

Houd je van een echte RPG dan zit je met Divinity: Original Sin 2 aan het juiste adres. Deze game is namelijk mega uitgebreid en het verhaal is leuk en lang met een beste dosis humor. Het is geen makkelijk spel wat kan leiden tot frustraties maar dit zorgt ook voor de uitdaging.

Sinds 2017, toen het gereleast werd op de pc, is er flink aan de game getweakt. Dit heeft gezorgd voor een bugvrije game en het is volgens de makers grafisch verbeterd. Dat het er beter uitziet vind ik moeilijk te zeggen want ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Maar om de looks hoef je de game niet te kopen. Je koopt deze game voor het vermaak, de uitdaging en omdat je gek bent op RPG’s.