De apocalyps is gaande. De mensheid is zo goed als uitgeroeid, engelen en demonen slaan elkaar de hersenen in om de heerschappij en in het midden van dit alles moeten de Four Horsemen of the Apocalypse zorgen voor balans. Jawel, we kunnen weer los in Darksiders 3 en ik heb er zin in!
Af en toe kijk ik wel eens met een beetje jaloezie naar het kamp van Sony en Nintendo. Games als God of War en The Legend of Zelda zijn toch titels waarvan ik het doodzonde vind dat ze niet op de Xbox speelbaar zijn. Gelukkig komt er af en toe wel eens een titel langs die een prima alternatief biedt. Darksiders is één van die alternatieven. In 2010 kwam deze game uit en hij combineerde het puzzelen en de kerkers uit Zelda met de snelle en brute combat uit God of War. Hoewel het niet het niveau haalde van zijn inspiratiebronnen, bleef er toch een bijzonder toffe game over.
De game draaide om de ruiter War die beschuldigd wordt van het vroegtijdig in gang zetten van de apocalyps en daarmee ook het einde van de mensheid. War is vastbesloten om te bewijzen dat hij erin geluisd wordt en dus trekt hij er op uit om diverse demonen een kopje kleiner te maken.
Twee jaar later was het in Darksiders 2 de beurt aan zijn broer, Death. Deze brute en iets behendigere ruiter ging op zoek naar een manier om de mensheid weer tot leven te wekken en om War’s naam te zuiveren.
Nu zijn we weer zes jaar verder en na wat gedoe rondom de serie dankzij het faillissement van THQ is het inmiddels tijd voor het derde deel waarin we met Fury aan de slag gaan.
Zeven dodelijke zonden
Waar we met War nog op zoek moesten naar een manier om zijn naam te zuiveren en met Death een methode om de mensheid terug te brengen, is het verhaal met Fury veel oppervlakkiger. Fury moet namelijk de Zeven Dodelijke Zonden vermoorden. Deze zeven demonen zijn ergens tijdens of na de apocalyps vrijgekomen en op aarde terechtgekomen. Ze zijn slecht en moeten dood, succes ermee!
Ook Fury zelf is eigenlijk helemaal geen interessant personage. Ze is oppervlakkig, kwaad en tot op het irritante af arrogant. Geen achterliggende motieven om de naam van haar broer te zuiveren of de mensheid weer te herstellen. Nee, Fury wil gewoon de baas worden van de Four Horsemen en stort zich als een brave marionet op de zeven zonden.
Toffe nieuwe trucjes
Qua combat werkt deze game redelijk hetzelfde als zijn voorgangers. Je hebt een basic aanval met je hoofdwapen, kunt een Wrath-aanval oproepen als je meter vol zit en als je echt even wilt huishouden kun je transformeren naar je Chaos form.
Het doden van vijanden levert je Lurchers (zielen) op en net als in zijn voorgangers hebben die verschillende functies. Groene zielen vullen je health aan, gele je Wrath en blauwe zielen kun je als valuta gebruiken bij de demon Vulgrim. Niks nieuws ten opzichte van de vorige games dus.
Gelukkig kent Fury wel een paar toffe nieuwe trucjes. Fury vecht namelijk niet met een zwaard of een zeis, maar met een zweep. Hiermee kan ze vijanden van zowel dichtbij als op een afstandje te lijf gaan. Ook kan ze hem gebruiken als slingerhaak waarmee ze over afgronden kan slingeren en wanneer je genoeg grondstoffen gevonden hebt kun je hem zelfs laten upgraden bij en oude bekende.
Helemaal nieuw in Darksiders 3 zijn de Hollows. Dit zijn een soort elementale krachten die je gedurende de game verdient. Elke Hollow komt met een nieuw secundair wapen, een andere kleur kapsel en een speciale kracht. Zo krijg je al vrij snel de Flame Hollow waarmee je jezelf de lucht in kunt lanceren om hoger gelegen platformen te bereiken. Ook kun je hiermee door lava en vuur heen lopen zonder jezelf te bezeren.
Er zijn vier verschillende Hollows te verdienen en met elke nieuwe kracht kun je weer nieuwe wegen openen en puzzels oplossen. Vooral later als je meerdere Hollows moet gaan combineren om puzzels op te lossen is dit echt erg gaaf gedaan.
Graphics en geluid
Qua geluid en graphics krijg je in Darksiders 3 wat je gewend bent van de serie. De muziek is weer lekker bombastisch en dramatisch en past zich aan de omgevingen aan. De graphics zijn meer van hetzelfde. Vijanden, oude bekenden, omgevingen en menu’s, alles heeft dezelfde stripboek-stijl als in de vorige delen en dit voelt lekker vertrouwd.
Wel is het jammer dat diezelfde omgevingen vrijwel allemaal leeg en monotoon aanvoelen. In het begin gaat het nog wel, maar later lijkt alles hetzelfde. Ook is er weinig variatie in de soorten vijanden die je tegenkomt en dus heb je al vrij snel alles gezien en bevochten.
De bazen zijn hier een uitzondering op. Elk van de demonen die een zonde vertegenwoordigen zijn echt heel tof in beeld gebracht en je kunt er direct aan afzien welke zonde ze uit moeten beelden. Helaas zijn de gevechten met ze dan weer een stuk minder origineel.
Frustrerende bezigheid
Dat vechten werkt in Darksiders 3 gewoon helemaal niet lekker. Er zit geen enkele diepgang in. Geen lichte of zware aanvallen die je kunt afwisselen of combineren maar gewoon dom button bashen. Ook kun je niet blokkeren. In plaats daarvan kun je ontwijken, maar de timing hiervan hangt meer af van geluk dan van vaardigheden.
Voorbeeldje hiervan. Ik vocht met een groot monster die mij met zijn klauwen wilde verscheuren. Ik zie hem zijn poot opheffen om een mep uit te gaan delen en ik sprong opzij. Omdat ik dit echter niet op exact het juiste moment deed kwam die grote poot naar beneden en draaide tegelijk ook nog bij om neer te komen op precies dezelfde plek als waar ik net heen gesprongen was. Het was hetzelfde liedje met voorwerpen die gegooid werden. Bijzonder frustrerend.
Daarnaast is Darksiders 3 ook idioot moeilijk. Alle niveau’s boven easy leveren je al hoofdpijn op. Vijanden doen absurd veel schade en doordat het ontwijken gewoon niet lekker werkt en ronduit oneerlijk aanvoelt zul je regelmatig sterven en hiermee komen we bij wederom een punt van frustratie uit. De checkpoints.
Checkpoints worden alleen gemaakt bij portalen waar je Vulgrim kunt vinden en die zijn er niet heel erg veel. In de praktijk werkt dit als volgt: je komt Vulgrim tegen, koopt wat upgrades en wandelt verder richting een eindbaas. Onderweg kom je hordes vijanden tegen die je met wat pijn en moeite een kopje kleiner maakt. Uiteindelijk kom je 20 minuten nadat je bij Vulgrim geweest bent bij een baas, sterf je en je kunt de hele zooi overnieuw doen, inclusief reeds gedode vijanden die doodleuk weer respawnen. Dit is gewoon echt niet tof.
Waar zijn de kerkers?
De leukste onderdelen uit Darksiders en Darksiders 2 waren toch wel de kerkers. Vijanden verslaan, puzzels oplossen en sleutels vinden om verder te komen en uiteindelijk de eindbaas een trap onder zijn hol te geven en tegelijkertijd ook vertrouwd raken met de diverse skills van de Horsemen.
Niks van dit alles in Darksiders 3. Hierin kom je in wereld die qua opzet lijkt op die van bijvoorbeeld Tomb Raider. Een behoorlijk lineaire ervaring waarin je hier en daar een obstakel tegenkomt die je pas later in de game op kunt lossen. Backtracken is mogelijk in Darksiders 3, maar eigenlijk gewoon niet nodig, behalve dan om iets dichter bij de volgende baas uit te komen.
Bugs en andere ongein
Gedurende mijn run door de game heen kwam ik ook nog diverse bugs tegen. Kleine dingetjes zoals screentearing, maar ook andere gekkigheden. Zo moest ik op een bepaald punt een enorme grinder stilzetten om overheen te lopen naar de andere kant. Ik was net niet snel genoeg en hij begon weer te draaien. Wel wist ik er nog af te springen en de overkant te bereiken, maar de game vond dat ik te laat was en ondanks dat ik de overkant bereikt had, stierf ik alsnog.
Ook viel ik op een bepaald punt dwars door de vloer heen. Ik kwam uit bij een portaal van Vulgrim en de game sloeg mijn voortgang op. Omdat er verder niks werd ingeladen besloot ik de game opnieuw op te starten en nu werkte alles prima. Wel zat ik gigantisch vast, want ik had geen idee wat ik moest doen om verder te komen. Na uiteindelijk maar naar een portaal eerder terug te warpen deed de game alsnog wat het moest doen en kreeg ik een bossfight en een nieuw voorwerp. Zo kon ik uiteindelijk dus verder.
Met enige regelmaat zat ik sowieso vast in de game. De radar liet zien waar ik heen moest, maar ik kon er niet komen. De game gaf me ook geen enkele hint en zelfs na meerdere keren gestorven te zijn op hetzelfde punt kwam er geen tip van je Watcher. Waarom gaat dat ding met me mee dan?
Conclusie
Ik had na de avonturen met War en Death enorm veel zin aan een nieuw Darksiders-avontuur, maar de game doet gewoon te veel dingen niet goed. De combat werkt niet lekker, het checkpoint-systeem is krakkemikkig en het gebrek aan kerkers zoals in de eerste delen is echt onvergefelijk. Ook is er weinig diversiteit in de vijanden en voelen omgevingen behoorlijk leeg aan.
Daarnaast zitten er hier en daar een paar rare bugs in en helpt de game je ook totaal niet als je vast zit. Het is echt niet alleen maar ellende en vooral later zitter er een paar hele toffe puzzels tussen, maar het totaalpakket valt toch tegen.
Als ik het advies kopen, budgetbak of laten liggen moet geven, dan zou ik zeggen: wacht totdat je een leuke deal kunt vinden en vermaak je tot die tijd gewoon nog eens met de remasters van de voorgaande twee delen.
