Op 28 mei 2009 werd Ace Attorney Investigations: Miles Edgeworth door Capcom uitgebracht voor de Nintendo DS. De game werd zeer goed ontvangen vanwege zijn gebruik van het dubbele scherm en de frisse, vernieuwende gameplay die wat meer afstand deed van de bekende Phoenix Wright franchise. Nu, jaren later is de game op 6 september 2024 opnieuw uitgekomen voor de Xbox Series X|S. Maar heeft dit goed uitgepakt? Dat lees je in deze review!
Spelers die bekend zijn met de Ace Attorney franchise weten dat we normaal gesproken in de schoenen van Phoenix Wright stappen. Deze advocaat verdedigt normaal gesproken zijn (onschuldige) cliënten. Ace Attorney Investigations: Miles Edgeworth gooit het roer echter om. In plaats daarvan stapt men in de schoenen van de briljante en populaire aanklager Miles Edgeworth.
De game pakt het klassieke Ace Attorney recept en mixt het met compleet nieuwe elementen, maar slaagt de game hier ook voor op de Xbox?
Van de rechtszaal naar het plaats delict
De grootste verandering in Ace Attorney Investigations zien we terug in de setting. Edgeworth doet, in tegenstelling tot Phoenix, niet aan wachten totdat de rechtszaak begint. In plaats daarvan gaat hij direct zelf op onderzoek uit. Dit betekent dat de gameplay meer gericht is op het oplossen van moordzaken door bewijs te verzamelen, getuigen te ondervragen en logische conclusies te trekken. Dit in tegenstelling tot Phoenix Wright waar juist mensen verhoren tijdens de rechtszaak om zijn cliënten vrij te pleiten centraal staat.
Het voelt verfrissend om als aanklager de andere kant van de medaille te ervaren. Daarnaast word je als speler actiever betrokken te zijn bij het hele proces van de zaak. Edgeworth is geen Sherlock Holmes, maar kan met behulp van zijn ‘logica’ toch erg goed verbanden leggen.
Zo loop je als speler rond op het plaats delict om aanwijzingen zoeken, verbanden met elkaar te leggen en vervolgens de waarheid te achterhalen. De game probeert op die manier een wat actievere stijl toe te voegen door Edgeworth daadwerkelijk te laten bewegen door verschillende omgevingen. Dit in tegenstelling van de Phoenix Wright games waar je stil zit en ellenlange dialogen door klikt.
Maar da’s logisch
Wat deze game onderscheidt van zijn voorgangers, is de manier waarop bewijsmateriaal verwerkt dient te worden. En dat heeft alles te maken met de eerder genoemde logica van Edgeworth. Deze toevoeging is een nieuwe functie waarmee je als speler verzamelde informatie of gedachten van verklaringen aan elkaar koppelt. Hierdoor krijg je als speler nieuwe informatie of inzichten die je verder helpen in de zaak.
Het is een verfrissende toevoeging want in plaats van dat je als speler alles bewaart voor in de rechtszaal ga je op het moment zelf al aan de slag met het bloot leggen van de waarheid. Zo kan men direct verdachte aanwijzingen erbij pakken en discrepanties ontdekken in verklaringen. Let wel: de logica puzzels zijn nooit echt baanbrekend en wijzen vaak wel voor zich.
Nieuwe personages met een diepere achtergrond
De charme van Ace Attorney Investigations komt niet alleen uit de gameplay, maar ook uit de goed geschreven personages en verhalen. Miles Edgeworth is voor de fans al jaren een favoriet en in dit deel krijgt hij eindelijk de spotlight die hij verdient. De game duikt dieper in zijn achtergrond, zijn persoonlijke conflicten, en vooral zijn morele zoektocht tussen wat juist is. Nu pakte de eerste Phoenix Wright game dit er al een beetje bij, maar de deep dive gaat hier nog wat verder op in.
Ook de personages doen hun best om indruk te (blijven) maken. Ik schreef ooit in een eerdere review van Phoenix Wright hoe humoristisch de personages werden neergezet. En daar stelt deze game niet in teleur. Zo is Dick Gumshoe, de klunzige en goedgelovige rechercheur weer van de partij. Sterker nog, we zien hem een stuk meer dan in Phoenix Wright, gezien hij bijna niet van Edgeworth’s zijde wijkt tijdens het oplossen van zaken.
En dan hebben we het nog niet gehad over de nieuwe antagonisten. Hier mag je als speler weer gladde personages verwachte met plannen die net zo ingewikkeld zijn als hun motieven. En des te meer leugens je ontmaskert, des te meer je een stukje dichter bij de waarheid komt. Elk hoofdstuk bouwt steeds meer op. Zoals je gewend bent van deze serie zit ook deze game vol met plot twists die je niet ziet aankomen.
Bekend kleurenpalet
Grafisch gezien volgt de game de stijl van zijn voorgangers. Verwacht dus karakters die kleurrijk zijn weergegeven met de bekende, handgetekende look. Het is niet bijzonder gedetailleerd of realistisch, maar de expressies zijn duidelijk van de gezichten af te lezen. De charme van de serie blijft op deze manier behouden. De animaties bestaan verder nog steeds uit simpele bewegingen en statische
achtergronden.
De soundtracks van de game zijn overigens weer van topklasse. Met een aantal nieuwe tracks weet de game de spanning op de juiste momenten op te bouwen. Vooral de muziek die opkomt als je een doorbraak hebt tijdens een ondervraging is nog steeds een heerlijke adrenaline-boost.
En natuurlijk mogen de iconische uitspraken als “Objection!”en “Eureka!” daarbij niet ontbreken om dat echt nostalgische gevoel te geven.
Trage start
Klinkt allemaal natuurlijk hartstikke goed. Is de game dan perfect? Zeker niet. Een groot punt van kritiek is dat de game ontzettend traag op gang komt. Dit zorgt er voor dat je als speler soms echt door stukken moet doorbijten. Zodra het verhaal meer de wending neemt richting de het bredere complot vervaagt dit gevoel, maar dan ben je wel flink wat uren verder.
Daarnaast werd ik teleurgesteld met het verliezen van mijn progressie. Nu maakt de game gebruik van chapter selection, waardoor ik de zaak opnieuw op kon starten, maar erg tof is het niet als je bedenkt dan een zaak rustig 2,5 tot 4 uur duurt. Daarnaast voelt het verkennen van omgevingen soms nogal stroef.
Conclusie
Ace Attorney Investigations: Miles Edgeworth is een frisse bries in de Ace Attorney franchise. Het geeft fans de kans om de rol van aanklager op zich te nemen waarbij ze ondertussen meer leren over de geschiedenis van Miles Edgeworth. Hoewel het verhaal traag op gang komt en het logica systeem niet echt baanbrekend is, brengen de memorabele personages in combinatie met de zaken vol plottwists en prachtige soundtracks voor een vermakelijke game die het spelen waard is. Mits je bereid bent de eerste uren even door te bijten.
