Moet er een houdbaarheidsdatum op games?

Zou er op games een houdbaarheidsdatum moeten staan? Misschien wel, waarom? Nou, daarom!

Je zal wel denken, waar gaat dit over? Een houdbaarheidsdatum zet je toch alleen op dingen die bederven? Maar in hoeverre kan een game ‘bederven’? Ik vind zeker wel dat dit kan. De aanleiding van dit stuk is eigenlijk een simpele constatering. Als je naar je Xbox Live vrienden luistert of op gaming Facebook pagina’s leest, dan zie ik dit toch wel regelmatig langs komen: “Wie weet er nog een leuke game, ik verveel me”. En soms zelfs vergezeld van een foto met daarop een rij aan games die de klager al heeft.

Als er trailers komen, artikelen, aankondigingen van populaire titels dan gonst het. De pre-orders van gewone dan wel niet exclusieve versies van die games bestormen de markt en worden massaal besteld. We zagen het met The Witcher 3 en nu weer met Fallout 4. Men gaat in de gloria en kan niet wachten op het moment dat de game op je Xbox staat en men het kan gaan spelen. Maar dan gebeurt er iets bijzonders. The Witcher 3 was een game die al heel lang verwacht werd. Het uitstel van de game leverde veel geklaag en boosheid op op het net. Maar toen was hij er dan eindelijk en de reviews waren geweldig lovend. De meeste gamers konden er geen genoeg van krijgen… bijna geen genoeg. Want we zitten nu een kleine 4 maanden verder en ik zie in mijn vriendenlijst bijna geen mensen meer die het spelen. Dit terwijl de game je toch behoorlijk wat uren zou moeten bezig houden. Maar helaas, er is al weer een nieuwe ster uit en men is op de volgende hype trein gesprongen. Als we eens zouden turven hoeveel games opgestart zijn maar nooit zijn uitgespeeld of zelfs alleen gekocht en nog in de verpakking zitten, dan zouden we schrikken. Het lijkt wel alsof we meer getrokken worden door de campagnes achter de game dan door de games zelf. Zodra de game in het bezit is, lijkt het aantrekkelijke en de hype ook weer snel over te zijn.

Verwend?

Zijn wij verwende gamers geworden? Is een game meer een hype die na het vrijkomen al snel weer vergeten wordt? Titanfall nam binnen enkele maanden een duikvlucht ondanks alle superlatieven over deze game. De game zelf is niet anders geworden, ik vind het nog steeds één van de beste shooters, veel beter dan de CoD’s die nu uitkomen. Maar zelfs met het gratis maken van de DLC’s wil het niet vlotten met de spelers. Waar ligt dit toch aan?

We zien het ook in reviews. De pas uitgekomen Mad Max werd in sommige reviews beschreven als herhalend en saai. Betekent dit dan niet gewoon dat deze game niet voor deze reviewer gemaakt is? Want Mad Max is niet herhalen, tenminste, niet herhalender dan welk andere game dan ook. Elke game bestaat uit herhalende handelingen. Neem Destiny, een game die alleen maar uit herhalingen bestaat. Die game wordt dan wel de hemel in geprezen. Ik vraag mij af wat dit nu inhoudt. Zijn ook reviewers al snel verveeld?  Alles al gezien, niks nieuws meer te zien of te spelen.

Ik verwonder mij erover. Hoe werkt dit nu precies. Is onze aandacht spanne zo kort geworden dat het een korte bevrediging wordt. Dat het uitbrengen van de game eigenlijk al een vroegtijdige zaadlozing is waarna we ons omdraaien en gaan slapen? Sommige pareltjes worden zelfs nooit groot. Neem Evolve. Een game die staat, die gewoon gaaf is om te spelen… Mits je een vast team hebt en tactisch speelt. Daar gaat het dan mis. Vorige week was Evolve gratis speelbaar maar ook dat werkt niet goed. Dan wordt de game bevolkt door 12-jarige schietgrage jochies die geen zin hebben in tactiek. Die geen behoefte hebben aan een communicerend team. Het is gewoon jammer om te zien dat in de basis goede games het niet goed redden puur omdat de gamerwereld teveel ‘ik wil het nu, ik wil het snel, ik wil niet nadenken’ gamers heeft.

Verkopen

We zien het ook op de verkoopmarkt. Hoe kan het zijn dat games zoals de pas uitgekomen Metal Gear al na enkele dagen te koop staan. Een game die je bij een goede missie anderhalf uur in beslag neemt. Het lijkt wel alsof de gamerwereld vol zit met onnadenkende kopers die de moeite niet meer willen nemen om een game goed uit te diepen of zich van tevoren goed inlezen wat voor soort game ze kopen. Toch is het niet allemaal kommer en kwel. Misschien onderscheidt hierin zich wel een goed spel van de wat mindere goden. Neem de eerder genoemde Destiny. Als je deze game zonder emotie bekijkt. Zonder fangevoel. Dan kan je niet anders dan concluderen dat je veel, heel veel, hetzelfde doet. Toch is de game onverminderd populair. Andere games zoals GTA V blijven vernieuwen wat hen spelers blijft trekken. FIFA doet hetzelfde en steunt op de liefde voor het voetbalspel. Elk jaar krijgen ze het weer voor elkaar en kopen zelfs de meest doorgewinterde klagers hem opnieuw en spelen ze trouw elke avond een paar potjes, ondertiteld met scheldkanonnades over hoe een kut-spel het wel niet is. Is het uiteindelijk dat, het ondanks alles toch gespeeld blijven worden, wat een succesvolle game maakt.

Ik vind het machtig interessant, het gedrag van gamers en hun reacties op games. Waarom heeft de één een onbeperkte houdbaarheid en de ander moet binnen een week na openen al weggegooid worden? Het ligt niet aan de hypes, niet aan de marketing, niet aan het promoten. Maar waar dan aan? Wat denken jullie? Herken je dit bij jezelf? Of totaal niet? Herken je dit in de community? Ik hoor graag jullie overdenkingen.