De mensen die mij kennen weten het onderhand wel. Ik heb een pleurishekel aan lijstjes, top 10’s en meer van dat soort websitevullingen. Het staat bij mij gelijk aan het gelul over de jurk van Maxima door een royalty-deskundige tijdens de 5-uur show. Teksten met nul waarde.
Maar goed, ik moet wel een beetje met de meute meedoen dus ik ga maar weer achter mijn toetsenbord zitten om jullie te verblijden met informatie waar je echt geen reet aan hebt.
Toppert
Ik vind het erg lastig om een topper te vinden dit jaar. Welke game heeft mij dit jaar nu echt ontzettend vermaakt? Eigenlijk is er geen game die er geweldig bovenuit steekt. Ja, er zijn meerdere games waarmee ik mij een tijdje heb vermaakt zoals Avengers en Star Wars Squadrons. Maar er echt weken aan verknocht zijn of totaal door het verhaal omgeblazen worden, die games heb ik dit jaar niet gespeeld. Ik kan alleen maar eervolle vermeldingen geven.
De eerste gaat naar Assassin’s Creed Valhalla. Het bouwen van een prachtige wereld in een tijdperk die ik persoonlijk ontzettend interessant vind is iets wat Ubisoft voortreffelijk heeft gedaan. Eivor is, als man, een zeer geloofwaardig personage geworden en het is dan ook weer heel plezierig om de game te spelen.
De tweede gaat wederom naar een Ubisoft game namelijk de door velen verguisde Watch Dogs: Legion. Een game die ik veelvuldig even opstart om lekker puzzelend een missie op te lossen. Al dat gehack en gerommel, ik hou er van.
De derde en laatste vermelding gaat, ondanks alle bugs en negatieve toestanden, gewoon naar Cyberpunk 2077. Ik heb tot nu toe op mijn One X nog geen geweldig gamebreaking bugs ervaren. Ja, de graphics hadden beter gemogen maar let’s be honest. Als je een onbestaande wereld met zoveel details kan neerzetten, dan heb je iets goed gedaan. Elke side mission heeft een goed verhaal en de rode draad van de game is in mijn ogen briljant. De gekonkel van de grote corporate machthebbers in hun met reclame bezaaide wolkenkrabbers om zo de technologische macht te pakken is zeer goed neergezet. Maar ook de uitstapjes naar de lege woestenij waarin de Nomads hun eigen regels hebben is tot in de puntjes uitgewerkt. Met de komende patches kan dit alleen nog maar beter worden.
Missert
Ook op dit vlak zijn er geen absolute drama-games te noemen. Ik heb ze alvast niet gespeeld. De Game Pass geeft je de mogelijkheid om heel veel te proberen en daar soms pareltjes en totale missers in te ontdekken. Zo heb ik bijvoorbeeld Black Dessert geprobeerd en al heel snel weer verwijderd. Deliver Us The Moon is daarentegen weer verrassend goed.
Als ik iets in de game-wereld als misser moet beschouwen dan is het wel de lancering van de Xbox Series-consoles. Ik vind het nog steeds niet kunnen dat de voorraad zo beperkt is dat men binnen een paar minuten al geen console meer heeft. Het zal door Microsoft wel als acceptabel probleem gezien worden maar voor mij blijft het iets vreemds. Ook de manier waarop je Series games vanaf die specifieke SSD moet spelen is iets wat ik niet echt heel handig vind. Maar verder is er weinig wat voor mij als zeer negatief gezien werd.
Hoop
2021 ligt om de hoek en dus gaan we richting een rij aan nieuwe games zien. De eerste kijk ik al reikhalzend naar uit, de nieuwe Hitman die in januari al uit gaat komen. Verder zal ik ergens dit jaar hopelijk mijn Series X gaan binnenhalen. Verder hoop ik van een aantal games weer iets te horen, games die ineens uit beeld verdwenen zijn zoals Dying Light 2.
Maar ik hoop vooral dat we snel van het hele COVID geleuter af zijn. Ik wacht op die door mij begeerde oproep tot vaccinatie en hoop dat we dan snel weer gewoon naar beurzen of mooie concerten mogen. Dat we de mensen die we lief hebben gewoon weer zonder angst kunnen omhelzen. Uiteindelijk is de rest dan maar bijzaak.
