De beste en slechtste game van 2018 was voor mij niet zo lastig te bepalen. Er was 1 game die er met kop en schouder uitstak en 1 game waarvan ik wist dat ik die op de laatste plek moest zetten.
Red Dead Redemption 2
Ik weet niet wat de Sony-fanboys bezielde door hun “eigen” God of War zo omhoog te stemmen op The Game Awards, maar de beste game van dit jaar is natuurlijk Red Dead Redemption 2. Beste verhaal, beste acteerwerk, beste open wereld, beste gameplay, beste sound en bovenal beste graphics.
De verwachtingen lagen ongezond hoog voor de game dat de enige mogelijke uitkomst een teleurstelling zou zijn. Maar Rockstar heeft hun zaakjes goed op orde, ten eerste konden ze de verwachtingen waarmaken, maar daarnaast hebben ze zoveel meer geleverd dan verwacht. Een open wereld met zoveel vierkante kilometers volgepropt met zoveel details en zij-missies, het is werkelijk ongekend.
Van open-wereld games is het inmiddels acceptabel dat ze wat inleveren op grafische kwaliteit. Red Dead 2 doet daar niet aan mee, die zetten liever een nieuwe standaard waarbij ze de gevestigde orde ver achter zich laten. Een gemiddelde screenshot in Red Dead Redemption 2 kan zo in een framepje aan de muur. Chapeau Rockstar, chapeau!
Sea of Thieves
Er is geen game die ik het gun om slechte scores te krijgen. Als je weet met hoeveel passie en inspanning game-ontwikkelaars aan hun games werken, dan kun je het bijna niet over je hart verkrijgen om een game als slecht te bestempelen. Met Sea of Thieves komt dit in z’n ultieme vorm tot uitdrukking. We hebben de makers gesproken, en die zijn zo enthousiast over hun kindje. De hele industrie werd in dit enthousiasme meegenomen en verwachtte zodoende wel een kneiter van een game.
Zo hoog als de verwachtingen lagen, zo diep is de teleurstelling. Op de oppervlak lijkt het zo goed, een komische piratensetting met bijbehorende grafische stijl. Goede soundtrack en goede visuals, mede-redacteuren zullen beamen hoe hard ik liep te kwijlen op het HDR water in de game.
Het grote gemis in de game was de content. Een verhaal, afwisselende en uitdagende vijanden, een reden voor PvP, eilanden waar wat te ontdekken valt, een reden om progressie te maken. Helemaal niks van dat alles. Het enige summiere laagje progressie haal je uit generieke quest die elke fucking keer hetzelfde zijn.
En om eerlijk te zijn zagen we dit wel een beetje aankomen. Na de vele gameplaybeelden en onze speelsessies kwamen we al tot de conclusie dat er bij de release nog wel een konijn uit de hoge hoed getoverd moest worden om de game interessant te maken. Dat is helaas uitgebleven en als reden krijgen we een zin die we de afgelopen jaren al vaker hebben gehoord: “Het is een open wereld waarbij je je eigen verhaal maakt.”
Als we 1 ding hebben geleerd van 2018 is het wel dat je niet simpelweg kunt verwachten van gamers om hun eigen verhaal te maken. Naast Sea of Thieves is ook Fallout 76 hier al kleddernat op gegaan. “Het is een open wereld waarin je je eigen verhaal maakt” WERKT. GEWOON. NIET.
Verrassingen
Ik wil nog wel een paar eervolle vermeldingen doen. Naar Far Cry 5 bijvoorbeeld, die verrassend fris en scherp controversieel was. Wederom een prachtige wereld met dit keer een bijzonder interessant thema. Ubisoft is na alle loot boxes en de zoveelste Assassin’s Creed eindelijk weer op de goede weg!
Een andere game is Hellblade: Senua’s Sacrifice, een game van een kleine studio die het voor elkaar krijgt om een audiovisueel meesterwerk neer te zetten waarbij je je daadwerkelijk in de huid waant van een geestelijk gestoorde. Een fantastische prestatie voor deze ontwikkelaar.
Tenslotte nog een shout-out naar No Man’s Sky. Ook deze heren waren van de “open wereld waarin je je eigen verhaal maakt”. Maar zijn na het debacle van de release op de PlayStation (een paar jaar terug) aan de slag gegaan om de game beter te maken, en dat is zeker gelukt! No Man’s Sky is zeker niet perfect, maar laat wel zien hoe een ambitieuze kleine studio zoiets als procedureel gegenereerde gameplay tot een zeer vermakelijke game weet om te zetten.
Uitzicht voor 2019
Iets waar ik al een paar jaar op hamer is dat uitgevers nieuwe commerciële modellen moet gaan verzinnen waarbij de gamer zich niet zo anaal gepenetreerd voelt. Dus geen halve games, waarbij je de andere helft nog onder het mom van dlc achteraf moet betalen. Of pay-to-win gekkigheid. Ik denk dat betaalde skins, kleding, dansjes al een mooi begin is, maar ik ben benieuwd wat uitgevers gaan verzinnen om hun games interessant te houden en toch ook een commercieel succes te maken.
In dit kader ben ik vooral benieuwd naar Anthem. De game zal vast leuk zijn, maar hoeveel BioWare gaan we daar nog terug zien? Sterke verhaallijnen en wereldbepalende keuzes? Gaat dat wel goed in een MMO?
Ook ben ik benieuwd naar Cyberpunk 2077, als die het aankomende jaar gaat uitkomen in ieder geval. Ik denk dat het interessant is om die tegenover Red Dead Redemption 2 te zetten en kijken wie de strijd der giganten kan winnen.
Bethesda moet maar even een jaartje sabbatical, ga naar de psychiater, gooi alles eruit en ga dan lekker werken aan een nieuwe engine en kom in 2020 maar weer terug!
