Het moment is aangebroken dat er een hele zooi lijstjes en recaps te vinden zijn in de hele media-wereld. Zo ook bij ons, ik wil toch even benoemen wat de grootste dompers waren en wat de lichtpuntjes waren in dit jaar waarin we maar verplicht moesten gamen.
En misschien is gamen in het algemeen ook wel de grote winnaar dit jaar. Gaming stond dit jaar niet alleen in de spotlight vanwege de next-gen consoles, maar ook als een uitweg en een oplossing in de pandemie. Waar onze geliefde hobby vroeger nog werd geplaagd met krantenknipsels over game-verslaving en over gewelddadige games, is het imago anno 2020 flink anders. Gaming wordt nu meer gezien als een sociale activiteit, een plek om vrienden te spreken of nieuwe mensen te ontmoeten. Een (e-)sport om je in vast te bijten en de beste te worden. Of aan de andere kant een verhalende game om in opgezogen te worden en die je nog eens over maatschappelijke problemen laat nadenken. En daar begint mijn Top dan ook.
Top: Tell Me Why
In het kille en saaie Alaska ontvouwt zich een verhaal tussen broer en zus met een nogal lastig verleden. Ik ga niet verder over het verhaal uitweiden, maar ik wil benadrukken wat voor prestatie Dontnod heeft afgeleverd. Het is de game die over het hele spectrum het meeste indruk op me heeft gemaakt dit jaar. Ik vermaakte me al erg met Life is Strange en dacht dat Dontnod met hun afgelopen prestaties al voorbij Telltale was gestreefd, maar dat ze dit jaar met Tell Me Why de overtreffende trap hebben neergezet verraste me.
Niet alleen de verhaalvertelling is next level, maar de algehele game is naar een nieuw niveau gebracht. De graphics zijn beter en sfeervoller, de gameplay gaat net wat verder, de cinematics zijn een stuk beter en de soundtrack is wederom steengoed.
De game is een must voor elke Xbox-bezitter en het doet mij uitkijken naar hun volgende titel (waarbij ik Twin Mirror maar even links laat liggen).
Er is nog een andere Top die op mijn lijstje stond, maar gezien de game alleen nog op de pc beschikbaar is en niet op de Xbox kan ik het niet verkopen om deze bovenaan mijn lijst te zetten. De titel is uiteraard Microsoft Flight Simulator. Asobo, de ontwikkelaar van de game, wat eigenlijk een simulator is, heeft een ongekende next-gen prestatie geleverd. Dat de hele wereld in de “game” te ontdekken is met fotorealistische beelden is ongekend.
En tenslotte nog een shout out naar Ubisoft, die met hun titels goede zaken heeft gedaan. En terecht, want terwijl de hele next-gen line-up werd uitgesteld leverde Ubisoft gewoon door met Watch Dogs Legion en Assassin’s Creed Valhalla. Het zijn allebei typische cross-gen titels, maar geven je al wel de next-gen ervaring. Verrassend goede ray-tracing in Watch Dogs Legion en goede afgeronde graphics in Valhalla.
Flop: Mafia 2: Definitive Edition
Er waren nogal wat tegenvallers dit jaar. 95% procent daarvan zijn uitgestelde games, maar ook binnen de games die uitkwamen zaten nogal wat dompers. Uiteraard heb ik nog even getwijfeld over verschillende games, maar even de tijdgeest daargelaten ben ik uitgekomen op Mafia 2: Definitive Edition. Op de andere twijfelgevallen kom ik nog even terug.
Even terug naar het voorjaar, ineens was daar de aankondiging van 2K dat de gehele Mafia-trilogie opnieuw uitgebracht zou worden. Wel een beetje vreemd allemaal, want Mafia 1 krijgt een remake, Mafia 2 een remaster en Mafia 3 krijgt geen update. En dan is er nog de vreemde release-tijden, het geheel komt niet als één bundel, maar in losse delen op verschillende tijden. Mafia 2 kwam direct al uit, maar Mafia 1 kwam pas veel later.
Het was in elk geval wel welkom, want we waren hard toe aan een goede Mafia-game. Maar Mafia 2 bleek een desillusie. Waar met de remake van Mafia 1 een totaal nieuwe game werd neergezet, was Mafia 2 meer een luie remaster. Sommige grafische elementen waren opgepoetst, maar over het algemeen ziet Empire Bay er nog hetzelfde uit als in 2010. De game word daarnaast geplaagd door een hele hoop bugs waar zelfs Cyberpunk nog een puntje aan kan zuigen. Het verhaal zelf was prima te volgen en nog steeds erg goed, en ik keek ook erg uit naar de extra dlc die er bij zit, maar dat kwam als een klap in mijn gezicht. Het gaat namelijk niet om verhalende dlc, maar om content packs die je game veranderen in een arcade shooter met slechte shooter-mechanics.
Daarnaast zijn er nog een aantal games die de Flop niet hebben gehaald. Fallout 76 kwam dit jaar niet uit, maar heeft dit jaar wel een grote update gekregen wat de game weer speelbaar zou moeten maken. Ik heb het geprobeerd, maar het is het toch allemaal net niet. Ik hoop echt dat Fallout 76 er ergens nog bovenop komt, maar misschien moeten ze de handdoek maar gewoon in de ring gooien. Marvel’s Avengers is ook een desillusie gebleken, wat een interessante actie-volle rpg zou moeten worden is door Square Enix bij voorbaat al omgedoopt tot cash cow en dat viel niet alleen bij velen in het verkeerde keelgat, maar zorgde ook voor crappy gameplay. Wat een zonde!
Maarrrrr….. Cyberpunk
En ten slotte moet ik toch nog wat zeggen over Cyberpunk, ja, de game is voor velen een tegenvaller. Vooral voor eigenaren van een Xbox One. En de manier waarop de game is verkocht door CD Projekt RED is verschrikkelijk misleidend geweest en daarvoor mogen ze (het management, niet de developers) best wel op de blaren zitten. Ik durf zelfs te zeggen dat het voor last-gen console-bezitters een clusterfuck van apocalyptische proporties is. Maarrrrr…. het is niet alleen drama. In slechts 2 weken tijd zijn er 4 nieuwe patches uitgekomen die al heel veel hebben gefixed voor last-gen consoles, de game is daarmee gewoon speelbaar. Op de Xbox One X ziet het er zelfs erg goed uit. Daarnaast heeft CDPR zich gecommitteerd aan een tweetal grote patches in januari en februari die de game naar de standaard moeten brengen wat beloofd is. Laten we hopen dat Cyberpunk aan het einde van volgend jaar wat “Game Of The Year”-awards binnen kan hengelen.
