De Top en Flop 2019 van (RM)Niels

De kerstdagen zijn voorbij! Dat is voor ons het startschot om onze jaarlijkse Top en Flop weer online te zetten. Alle toppers en flopgames worden dan persoonlijk op een rijtje gezet door de redactie van XBNL. Hierbij mijn persoonlijke lijstje met waarschijnlijk meer gegadigden voor flopgames dan topgames…

In het jaar 2019 heb ik meer games uit voorgaande jaren gespeeld dan de games die ook echt dit jaar uit kwamen. De backlog blijft natuurlijk een intimiderende berg in mijn leven die over mijn game uren heerst. Het is ook best erg dat de backlog-games van mijn vorige Top en Flop uit 2018 nog grotendeels zijn blijven staan. Ik noemde toen Forza Horizon 4, AC: Odyssey, Hitman 2, NieR: Automata, Monster Hunter World en Hellblade. Gelukkig heb ik Forza Horizon 4 uitgespeeld en ben ik met AC: Odyssey nu bezig. De rest heb ik uiteraard nog niet eens aangeraakt.

Maar goed, dit is niet de backlog bespreking van 2019. Laten we beginnen met de lijst.

FLOP 2019 – Wolfenstein: Youngblood

In het jaar waar best wel wat grote games toch niet hebben geleverd wat ze zouden moeten leveren (Anthem, Crackdown 3 en voor mij persoonlijk ook Borderlands 3), was die van Wolfenstein hetgeen die het meest pijn deed. Een co-op Wolfenstein met een jaren ’80 vibe! Het leek zo mooi en wat we kregen was zo kut. Met pijn in mijn hart heb ik de game samen met oud-redacteur Domingo uitgespeeld, maar wat een gebroken game was dat. Nog niet eens door niet werkende zaken, maar puur door design. De levels kwamen je neus uit, je kon vijanden blijven schieten als je niet het juiste wapen gebruikte, het reizen door de levels was kut, het respawnen van de vijanden sloeg nergens op en het verhaal was achteraf nog erger dan een B-film. Dit deed pijn. Wat helemaal erg is, is dat het verhaal nog de rest van de franchise verneukt. Nee, Wolfenstein: Youngblood had op deze manier beter niet uitgegeven kunnen worden.

De net-niet een topgame – Kingdom Hearts 3

Sorry, ik speel wederom vals in mijn Top en Flop omdat ik toch wat categorieën er bij bedenk. In het begin van het jaar kwam namelijk Kingdom Hearts 3 en de werelden waren fantastisch, maar na het uitspelen had ik toch een hele nare herinnering aan de game. Het einde is namelijk zo ontiegelijk uitgesmeerd, dat je bijna vergeet dat je ervoor nog leuk in Disney-werelden hebt rondgelopen. Jezus Christus te paard, wat een cutscenes aan het einde zeg. Als het nog een beetje inhaakt op wat er van tevoren werd getoond, dan kon ik het nog volgen. Maar alles was op een gegeven moment gewoon niet meer te begrijpen. Hierdoor sloot ik de game af met een hele zure nasmaak in mijn mond. Alsof je een film hebt gezien en er nog 1,5 uur na de credits een heel nieuw verhaal wordt verteld. End the fucking game already!

Top game – Call of Duty: Modern Warfare 2019

Het was een enorme close call met Gears 5, maar uiteindelijk houd ik net iets warmere gevoelens aan Call of Duty over dan aan Gears 5. De campaign was gewoon echt heel goed en ik zal meer geneigd zijn om de multiplayer van Call of Duty te starten dan die van Gears 5. De multiplayer werkt gewoon lekker, het schiet lekker en er worden constant nieuwe dingen toegevoegd. Ik hoef verder niet heel veel te vertellen over CoD: Modern Warfare. Je kan de rest van mijn mening uiteraard in mijn review lezen van dit jaar.

Shout-outs naar Crackdown 3 en RAGE 2, de underdogs

Wederom een categorie die ik zelf er stiekem bij doe omdat ik vind dat het benoemd mag worden, de shoutouts. Het gaat om Crackdown 3 en RAGE 2. Deze games zijn over het algemeen namelijk mild ontvangen, maar waren niet slecht. Crackdown 3 leverde niks nieuw en leek erg op deel 1, maar als je kijkt naar hoeveel lol ik er mee heb beleefd, dan hoort ie toch wel in mijn top 5 van dit jaar. Ditzelfde geldt voor RAGE 2. De game was geen absolute topper, maar het werkte wel allemaal prima! Later heb ik ook nog de DLC gespeeld en bezorgde wederom lekkere schietactie. Het is gewoon jammer dat het verhaal heel erg mager is. Anders had deze game echt wel hoog in de ranglijsten kunnen eindigen.

Goed, dat waren ze, beste lezers. De top- en flopgames van 2019. Ik vertrouw er op dat mijn collega redacteuren nog veel meer games zullen behandelen. Zo zal Jeff ongetwijfeld het één en ander over Anthem kunnen vertellen en ben ik eigenlijk wel benieuwd wat Rob zijn topgame is van dit jaar. Die van Rik kan ik al raden (Gears 5 of Gears 5) en Clenn zou zomaar verrassend uit de hoek kunnen komen met een kleinere indie-game. Renco gooit het misschien op de horror toer, of juist een hele andere kant. Je moet ze maar lezen allemaal in de komende dagen. Peace out! Op naar 2020, wat tot nu toe een ongekend dik gamejaar belooft te worden.