Het is weer voorbij. Het jaar zit erop. De stemmen zijn geteld en de koek is op. Wat een jaar was het… een jaar met pareltjes en met grote blunders. Een jaar met weer een fantastische Gamescom en stiekem ook een jaar met genoeg verrassingen. Kortom, tijd om terug te blikken op mijn 2018.
De flop(s) van 2018
Normaliter zou ik hier één game neerzetten, een game die op alle punten gezakt heeft. Een game die ik het liefst nooit meer wil aanraken. Zijt het niet dat ik die eigenlijk niet heb voor dit jaar. Tuurlijk, Fallout 76 is wat mij betreft een enorme blunder. Maar daar heb ik slechts de B.E.T.A. van gespeeld. Ik ga daarom voor de verandering gewoon een aantal games noemen die mij dit jaar toch enigszins, of behoorlijk, wisten teleur te stellen.
Laat ik maar beginnen met Call of Ctulhu. God, wat keek ik uit naar deze game. Ik leerde de game tijdens de Gamescom van vorig jaar kennen. Na een leuke babbel met de level designer werd ik behoorlijk enthousiast en heb de game direct bij release gekocht. Helaas waren de graphics ronduit slecht en de gameplay veel te simpel. Jammer, het concept was wat mij betreft perfect…
Nog zo’n teleurstelling is, helaas, Sea of Thieves. Een game waar de potentie hoog ligt, maar weinig mee gedaan is. Leuk voor even, that’s it. Of wat dachten we van Agony? Een game waarbij je moet ontsnappen uit de hel. Nou, ik ontsnap liever aan de game zelf, wat een drama, jongens. Maar ook We Happy Few, die wat mij betreft veel meer uurtjes in de studio had moeten doorbrengen. Dan hebben we nog Just Cause 4, Vampyr en Starlink. Het zijn geen totale blunders, maar ze stelden me wel teleur. Gelukkig was er ook genoeg dat me wel wist te verrassen!
De topper van 2018!
Tja. Ik ben zeker niet de enige, maar ik kan er ook gewoon niet omheen draaien. Red Dead Redemption 2 is voor mij de beste game van het jaar, misschien zelfs de beste game die ik ooit heb gespeeld. Grafisch oogstrelend, een verhaal zo intens en gameplay waar je je vingers bij aflikt. Wat een geweldige game, eentje die ik nooit meer ga vergeten en ook een game die de lat onwijs hoog heeft gelegd voor de andere studio’s.
Rockstar was trouwens niet de enige studio die mij dit jaar flink heeft verwend. Ninja Theory kwam met Hellblade: Senua’s Sacrifice. Een onafhankelijke game met onwijs veel diepgang, een sterk emotioneel verhaal en een zinvolle betekenis. Daarnaast werd ik erg blij van A Way Out, een game die liet zien dat een goede samenwerking soms cruciaal is. Of wat dacht je van Life is Strange 2, een game die zelfs mij met tranen in m’n ogen de moeilijkste keuzes liet maken.
Al met al is 2018 een bewogen jaar geweest. Een jaar met bijna evenveel teleurstellingen als verrassingen, maar vooral een jaar met heel veel games. Ik weet zeker dat 2019 dit gaat overtreffen met toptitels als The Outer Worlds, Kingdom Hearts, Metro Exodus en nog veel meer! Ik heb er in ieder geval onwijs veel zin in, al ben ik bang dat ik niet overal goed de tijd voor zal krijgen. Laat vooral weten naar welke game jij het meest uitkijkt!
