Het jaar 2015 is het jaar waarin ik de doos heb aangeschaft, gezien ik nog niet het nut inzag van een console van deze generatie. Nadat ik mij bij XboxNederland aansloot en blijkbaar toch veel miste in ‘de party’, besloot ik de Xbox One te kopen en dat was een goede keuze! Er zijn echter wel geslaagde en gefaalde titels dit jaar. Dit is mijn Top en Flop voor 2015!
Flop 3 Teleurstelling top 3
We beginnen gewoon even met de kutste games uit 2015 en heel eerlijk gezegd, heb ik er persoonlijk niet zo veel. Ik vind een term als ‘flop’ dan ook te overdreven voor de games die ik nu ga noemen, want ze zijn gewoon teleurstellend, niet zozeer een flop. Er zijn sowieso teleurstellende games die ik niet eens meer aanraak omdat ik die games gewoon kansloos vind. Voor mij zijn dat bijvoorbeeld FIFA 16, WWE 2k16, Tour de France 2015 en MotoGP 2015. Allemaal fabrieksmeuk met minimale veranderingen.
Het is ergens wel extra moeilijk voor mij dit jaar, want ik heb zelf een hele grote backlog, dus op dit moment speel ik zelfs nog spellen uit 2013. Hierdoor worden de nieuwere titels pas later gespeeld. Maar goed, teleurstellende games incoming.
3. Dragonball Xenoverse
Toevallig laatst nog gespeeld, Dragonball Xenoverse. Hoewel de game geen totale flop is, heeft het wel veel minpunten. Het verhaal is leuk bedacht, maar de uitvoering is zo ongelofelijk slecht met overdreven voice-acting, dat mijn tenen ervan krommen! Maar goed, dat is op zich met elke Dragonball game ooit. Daarna ga je spelen en begin je met je eigen character, maar het gaat zo traag! Het is zo’n anti-climax. Ik was één van die mensen die een traantje wegpinkte toen Bandai Namco de Tenkaichi-reeks aankondigde. Ik wil Budokai! Ik wil snel en hard vechten, niet half naar een vijand toe zweven die vervolgens weer van je wegvliegt. Het spel doet dan ook echt geen eer aan mijn liefde voor Dragonball. Het liefst zie ik nog steeds een diepgaande RPG waar je echt een verhaal meemaakt en niet constant in menu’s zit of quests moet selecteren. Het is 2015, het is mogelijk! Maar goed, de gasten die Dragonball games maken zijn net zo lui als de mensen die Dynasty Warriors produceren. Minimale veranderingen, maximale omzet, want in Japan verkoopt het toch wel.
2. Evolve
De game waar je met 5 man multiplayer speelt en tactieken moet toepassen om het monster neer te halen, wist mij niet te boeien. Het ziet er op het scherm allemaal zo vet uit, monsters, wapens, power-ups, alle toeters en bellen. De realiteit is echter dat ik het na 2 potjes wel weer heb gezien. Al werk je samen en win je het potje, so what? Het grijpt mij niet. Het is te vlakke gameplay voor mij. Het is leuk om met je team te communiceren en het monster te pakken, maar er is geen enkele vorm van euforie als ik het monster heb neergehaald. Het komt uiteindelijk, na wat vallen neer te zetten, toch aan op QQ pewpew zergen (iedereen vol op de vijand, maximale damage, 0 tactiek). Evolve is dus voor mij een faal.
1. Tony Hawk Pro Skater 5
Wacht, dit is geen teleurstelling, maar toch echt een flop in optima forma! Het vervolg op één van de geliefdste franchises van de jaren 90-kids onder ons, Tony Hawk’s Pro Skater. Man man man, het is huilen met de pet op! Dit had niet gepubliceerd mogen worden. Ik weet niet hoeveel vergelijkingen ik kan maken, maar de ontwikkelaar pakt een nostalgische herinnering van je, gooit het op de grond, stampt er op, pakt het weer op, spuugt er op, gooit het in de blender en met alle stukjes vormt hij een dikke middelvinger, die vervolgens wordt weggespoeld in de plee! Waarom the fuck wordt dit op de markt gebracht? De franchise is gelijk compleet verneukt dat ik Skate 4 alleen nog maar meer wil! Tony Hawk Pro Skater 5 is zo ongelofelijk slecht, zelfs EA zou er niks meer van kunnen maken. Nou, dan is het wel heel erg gesteld!
De Topgames
Het jaar 2015 was een goed jaar! Xbox One heeft zege gevierd op het gebied van exclusives en algemeen aanbod van toffe games. Het is best moeilijk om er nu echt drie te kiezen. Nja, eigenlijk twee, want één game staat zo hard op nummer 1, dat ik het bijna Game of the Decade wil bestempelen. Mede door het feit dat ik nog een backlog heb en dus spellen als Fallout 4, Assassin’s Creed Syndicate, Mad Max, Rise of the Tomb Raider (maar 2 uur gespeeld), Just Cause 3 nog niet echt goed gespeeld zijn mijn topgames misschien niet helemaal compleet. Maar goed, dit beperkt ook gelijk mijn keuze voor de top drie en dat is goed, anders was het misschien te moeilijk geweest.
3. Halo 5 Guardians
De game waar ik vrij lang naar uitkeek en die enigszins de fouten van Halo 4 heeft goedgemaakt, staat bij mij op nummer drie. De nieuwe gameplay-elementen zoals stuwraketten en betere wapens zorgen ervoor dat Halo wederom naar een hoger niveau wordt getild. Mijn epische legendarische campaign met Domingo heeft voor veel frustratie, lol, boosheid, maar ook trots gezorgd. Alles werkt lekker en de uitdaging is real! Het verhaal mag wederom wat beter, want hoewel twee verhalen door elkaar heen een leuke opzet is, mag het allemaal wat meer diepgang hebben. Met zijn vieren de campaign doorlopen is ook echt leuk, omdat je dan geen last meer hebt van de domme A.I. die als een kip zonder kop niemand tot leven wekt. Het is gewoon een heerlijk dynamische shooter met meer tactiek dan voorgaande delen. Een verdiende nummer 3 dus.
2. Batman: Arkham Knight
Het is maar goed dat ik de review van deze game niet schreef, want ik had het toch schaamteloos een tien gegeven. Als fan van Batman is de Arkham serie een waar genot! Arkham Knight, het derde deel van Rocksteady Studios, is dan ook een waardige afsluiter. Met de komst van de Batmobile en het openstellen van Gotham, heb ik meerdere keren een nerdgasm gehad. Dan zit je gewoon even op een toren en kijk je naar de regen die op de neon verlichte stad valt. Alles klopt en dat is fijn! De missies zijn leuk, het verhaal is niet langdradig en de sfeer zit altijd goed. Er zijn een paar extra activiteiten die echt leuk zijn (met handlangers van The Penguin, Harvey Dent en Deathstroke), maar het is ook wel herhalend na een tijdje. Dan hoor ik je denken: ‘dan verdient het toch geen 10?’ Nja, misschien heb je gelijk, maar de fanboy in mij geniet zo vaak van de momenten in dit spel, dat je zulke kleine minpuntjes al gauw vergeet. Daarom staat deze perfecte Batman-game bij mij op nummer 2! Welke game kan er dan nog over deze favoriet?
1. The Witcher 3
De absolute topper van dit jaar, de parel van deze generatie, de hors d’oeuvre van CD Projekt RED, het voorbeeld van een RPG, de mooiste game aller tijden en mede daarom ook mijn Game of the Year 2015, The Witcher 3: Wild Hunt. Ik kan bijna niet in woorden beschrijven hoe verliefd ik ben op deze game. Rob is het gelukkig met mij eens wat betreft deze toptitel. Hij legt al uit hoe geweldig het verhaal is, hoe realistisch de sfeer aanvoelt en hoe je wordt ondergedompeld in een andere wereld. Niet een Disney-wereld waar elk verhaal een mooi einde heeft. Nee, The Witcher 3 is de Game of Thrones onder de games. Zelfs Skyrim voelt nog aan als een Disney-titel vergeleken met The Witcher 3. Ik ben een lezer van de boeken van Andrezj Sapkowski en zie dan ook heel veel terug in de game waar ik al eerder over heb gelezen. Dat toont alleen maar aan hoe de ontwikkelaar omgaat met het bronmateriaal en er toch, op positieve wijze, een eigen twist aan geeft. Deze game heeft alles wat je je maar kan wensen. Zelfs de kleinere sidequests zijn nog beter dan het hele verhaal in Destiny. Je zou als minpunt kunnen stellen dat het daarom ook gelijk intimiderend groot en goed is. Door de lengte van de game en de intensiteit van het verhaal, speel je dit spel niet even een uurtje tussendoor als je even nergens meer aan wilt denken. Het vergt lees- en denkwerk en ook tactiek met vechten, waardoor je bij de les moet blijven.
Ik zou nog wel vijf A4’tjes kunnen schrijven met mijn complimenten over The Witcher 3 en dan ben ik nog niet uitgeschreven. De muziek die je kippenvel geeft, de graphics, het avontuur, de steden, de digitale wereld, het klopt allemaal! The Witcher 3 is bijna een Game of the Decade en meerdere spellen kunnen nog een puntje aan deze kwaliteit zuigen.
Zo veel goede spellen!
Ik kan dit artikel niet afsluiten zonder nog een paar games te noemen die ook zo goed zijn! Denk bijvoorbeeld aan begin dit jaar, Ori and the Blind Forest. Het avonturenspelletje waar je ragequits krijgt van de moeilijkheidsgraad. We hebben nog de vermakelijke Dying Light voor onze kiezen gekregen die ik nu nog samen met Domingo doorspit op een verloren zondagmiddag. Hoewel het verhaal van Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain een beetje tegenviel, was het een dijk van een game en bijna mijn nummer drie van topgames. Ik kan Konami gewoon niet vergeven voor het pushen van dit project en het domme einde dat volgens mij is geforceerd door het bedrijf zodat het spel maar eens af is. Ik ben dan ook blij dat Hideo Kojima voor zichzelf is begonnen.
NBA 2K16 is voor mij een onverwachte topper. Normaal heb ik niet veel met sportgames maar NBA 2K16 doet alles gewoon goed. Het blijft basketbal, maar het speelt zo lekker weg. De nieuwe singleplayer met het cliché verhaal van Spike Lee is ook een verfrissing en online is het gewoon juichen en schelden geblazen, heerlijk! Dan heb je ook nog Star Wars Battlefront die niet in mijn rijtje van toppers thuis hoorde omdat het in de basis gewoon een Battlefield light is. Ja, ik ben Star Wars fan, maar ook erg kritisch. Waarschijnlijk heb je volgend jaar met de komst van vier stukken DLC pas de echte complete game die vanaf het begin gereleased had moeten worden.
De gamer van 2015 mag met trots terugkijken qua aanbod van games op de Xbox One. Genoeg toppers en voor ieder wat wils. Helaas vielen er wat games tegen, maar dat heb je altijd. We gaan zien wat 2016 ons gaat brengen.
