Dead Crack Tony
Het eerste dat ik meekreeg van Sunset Overdrive gaf me de indruk van een unieke shooter, het genre opnieuw uitgevonden, beter gezegd, een nieuw genre, met crazy tricks en veel actie. Eigenlijk heb ik op basis van deze informatie de game blind besteld. De laatste game die ik op basis van (te) weinig informatie bestelde was Eragon (op de 360), met een metascore van 48 op metacritic wat ik persoonlijk nog zeer mild vond. Zelf ben ik wel van de shooters, maar niet van de skate games. Van de games waarmee Sunset wordt vergeleken (Crackdown, Dead Rising, Tony Hawk) ben ik niet allemaal fan, voor de duidelijkheid, ik ben gek van Crackdown, vind Dead Rising ok en heb niks met Tony Hawk. Voor mij dus ook een verrassing; wat brengt deze game.
TPCAS
Het verhaal in dit soort games is wat mij betreft van ondergeschikt belang, het is immers een TPCAS (Third Person Crazy Action Shooter) en geen RPG. De manier waarop het verhaal in de game verwerkt is, is goed, het is kort, skippable maar goed uitgewerkt. Het vertelt je kort het verhaal en als je het niet kijkt, kan je de game ook prima spelen. De intro vertelt je dat Fizzco, een producent van frisdranken, een nieuwe energy drink lanceert. Dit drankje is verantwoordelijk voor de mutatie van de inwoners van Sunset City. Het is aan jou en een groep andere overlevenden om een uitweg te vinden.
Strakke Cartoon
De game begint met een tutorial die verwerkt is in gameplay en die is allesbehalve saai, want binnen een paar minuten staat je oog in oog met een levensgroot monster. En wat hierbij opvalt is dat de game er, ondanks z’n cartoony stijl, retestrak uitziet. Je start dus meteen met actie, maar alles wordt je tijdens het spelen haarfijn uitgelegd.
Ren Forrest Ren.. Oh nee toch niet
Waarschijnlijk hoef ik niet zo heel veel woorden meer vuil te maken aan wat de game dan zo uniek maakt, maar voor de compleetheid; je grind, jumpt en wallrunt door een open wereld. Rennen kan ook, maar met alleen rennen kom je er niet, sterker nog alleen maar rennen is dodelijk, je bent dan simpelweg te traag en de mutants hebben je dan heel snel te pakken. Zelf was ik een beetje bang dat het grinden en springen in combinatie met het schieten lastig zou zijn, maar dat is het niet, het speelt heerlijk weg. Daarbij geven de meest idiote guns je verschillende manieren om je van mutants te ontdoen. Je kan monsters opblazen met ontploffende teddyberen, ze laten smelten met een fontein van zuur of ze in duizend stukjes uit elkaar laten spatten door ze te bevriezen en kapot te slaan.
Je een beetje door de open wereld bewegen met allerhande aan vet wapentuig is natuurlijk niet het enige wat er in Sunset City te doen is. Naast de hoofdquest (ontsnappen uit de stad door verschillende missies te doen), is er met een heel aantal sidequests, collectibles en challenges een hoop te doen. Helaas zijn deze sidequest en challenges wel wat repititief. Zo zijn er bijvoorbeeld score challenges waarbij je een bepaald parcours moet afleggen en punten moet oppikken waarbij je bij speed challenges een zelfde soort parcours moet afleggen, maar dan zo snel mogelijk.
Gimme da moneyz
Met de missies die je doet en de monsters die je verslaat verdien je ingame currency (soda cans) en hiermee kan je wapens en bouwtekeningen voor Amps kopen (Amps zijn upgrades voor je wapens of voor je karakter). De bouwtekeningen hebben wel bouwmaterialen nodig:
- Toilet papier
- Schoenen
- Beveiligingscamera’s
- Fizzie balloons
Deze verzamel je onderweg. Als je genoeg materiaal hebt voor een amps, dan kan je deze laten maken en terwijl de amp wordt gemaakt moet je een basis verdedigen tegen de mutanten. Op zich ook een zeer leuk concept.
Doodgaan is leuk
De game is wat men noemt behoorlijk forgiving, geen Aziatische capriolen waarbij je de afgelopen 3 uur aan gameplay opnieuw moet doen. Sterker nog, doodgaan is best geinig aangezien het steeds een verrassing is hoe je weer tot leven komt. De humor die je ziet in de respawns is maar een klein deel van de flauwe humor die je door de hele game heen zal zien. Voor de wat oudere gamer zal het een feest van herkenning zijn met grappen die verwijzen naar films als The Big Lebowski en Bill and Ted’s Excellent Adventure.
Chaos Squad
De multiplayer modus van Sunset Overdrive heet Chaos Squad. Je kan vanuit de game joinen door een telefooncel in te duiken. De 8 player multiplayer bestaat uit een reeks kleine missies die je als team kiest door er op te stemmen. De missies kunnen bestaan uit een horde muntants vernietigen of naar de top van een gebouw grinden zonder te vallen. Het geheel eindigt in een finale waarin je een soort van fort moet verdedigen. Er komen waves met monsters die je kan tegenhouden met behulp van turrets, acid sprinklers, en vele andere vallen en wapens. Je gebruikt in Chaos Squad hetzelfde karakter als in de single player en je hoeft dus niet, zoals in sommige games, een nieuw multiplayer karakter aan te maken en op te bouwen.
Conclusie
Ik vind Sunset Overdrive een zeer vermakelijke game, die best vernieuwend is. Het is geen genre op zich, maar pakt uit verschillende bewezen concepten wel goede onderdelen en weet deze in een verrassende mix goed te combineren. De game zelf speelt lekker weg en de multiplayer modus is ook uiterst vermakelijk. Niet alles is positief, zo kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die niet houden van de cartoony stijl van de game (hoewel deze er echt superstrak uitziet). Ook kan de game wat repetitief worden na verloop van tijd. Onder de streep vind ik de game wel een van de betere games van de Xbox One.
