Eerder deze maand is Kunitsu-Gami: Path of the Goddess uitgebracht. Deze game van Capcom biedt een interessante mix van hack-‘n’-slash en tower defense. Maar komt deze unieke mix ook goed uit de verf? Je leest het in mijn review:
Capcom is de laatste tijd niet echt bezig met nieuwe releases, maar meer met remasters, heruitgaven en vervolgen binnen grote IP-series. Kunitsi-Gami: Path of the Goddess is echter een echt nieuwe hack-‘n-slash / tower defense game van hun hand. Een best wel onverwachte release.
Voor het grootste deel van de game ben jij Soh, een gemaskerde zwaardvechter. Je bent verantwoordelijk voor de bescherming van de goddelijke Yoshiro. Waarom heeft zij eigenlijk bescherming nodig? Nou, de hele wereld is overgenomen door demonische monsters en alleen Yoshiro kan de wereld zuiveren van deze plaag. En logischerwijs doet zij dat door een dansje te doen.
Bergbeklimmen voor beginners
Het spel begint op een berg ergens in Japan, met een heerlijk vredig dorpje en mooie omgevingen. Normaal wordt deze berg beschermd door de godin, maar op een slechte dag neemt het kwaad het dorp en de berg over. In no-time zwermen de monsters door de zandpaden van jouw dorp.
Godzijdank zijn er twee helden aanwezig die alles en iedereen kunnen redden: Yoshiro, een meisje dat al werkt in de lokale tempel als afgezant van de godin, en Soh, een gemaskerde zwaardvechter. Soh is de beschermer van Yoshiro, want ondanks dat zij de afgezant van de godin is, kan ze niet veel voor zichzelf doen om zich te beschermen. Samen gaan ze tekeer tegen de hordes monsters, maar dat gaat nog niet zo goed. De demonische beestjes blijken te sterk en Yoshiro en Soh kunnen maar net ontsnappen.
Natuurlijk laten jullie dit niet over je kant gaan en gaan jullie, gehavend en wel, toch op pad om de dorpen op de berg en de berg zelf te zuiveren van de monsters en de vrede te herstellen.
Slashing meets Tower defense
De gameplay van Kunitsu-Gami is een mix van het betere hack-‘n-slash-genre en tower defense. Ook de rolverdeling tussen Yoshiro en Soh is duidelijk. Yoshiro danst overdag om de dorpen te zuiveren van de plaag, terwijl Soh zich ’s avonds in het strijdgewoel stort om monsters te verslaan en Yoshiro veilig te houden. Kortom, Yoshiro blijft grotendeels afwezig tijdens de levels, en het komt op Soh neer om alle monsters neer te sabelen. In de levels kun je ook dorpelingen recruteren, die je taken toebedeelt en op strategische plekken plaatst. Dit is het moment waarop het tower defense-element naar voren komt, maar daarover later meer.
In de eerdere levels zijn de dorpelingen vrij nutteloos, en komt echt alles op Soh neer. Gelukkig is hij, zelfs verzwakt, met zijn zwaard sterk genoeg om de hordes te verslaan. Er speelt echter een extra dimensie mee qua gameplay: je moet Yoshiro op een strategische plek in het level neerzetten, op het pad naar het einddoel. Het einddoel is de poort waar de monsters jouw wereld binnenkomen. Je moet de juiste balans vinden tussen een veilige plek voor haar en een effectieve plek. Zet je haar te dicht bij de poort neer, dan lopen de monsters het risico om haar te grijpen. Zet je haar te ver terug, dan kan ze haar wandeling naar de poort niet op tijd afronden, en moet je een nieuwe ronde met hordes monsters doorstaan. Yoshiro kan namelijk alleen overdag de poort zuiveren. De nacht is het domein van de monsters. Elke nacht stromen ze door de poort, en het is aan Soh en de dorpelingen om ze te verslaan en Yoshiro veilig te houden.
Soh heeft de beschikking over twee soorten aanvallen: een rechttoe-rechtaan zwaardaanval die weinig schade doet, en een special attack. Deze laatste klieft in de eerdere levels als een mes door de boter door jouw vijanden heen. Naast deze special attack heb je toegang tot diverse combo’s. Afhankelijk van de soort vijand is er wel een combo te vinden die extreem effectief is. In het begin heb je dan ook geen dorpeling nodig om je te ondersteunen.
Je kunt de eerder genoemde dorpelingen een aantal rollen toebedelen, zoals houthakkers of later ook boogschutters. De houthakker helpt je in de close combat, terwijl de boogschutter vanaf een afstandje ondersteunt. Je moet ze dus wel op een logische plek neerzetten. In latere levels heb je de dorpelingen echter wel nodig, omdat Soh in zijn eentje de hordes niet meer aankan.
Strategie (of het gebrek daaraan) & baasjes
Een zwak punt in deze game is de inzet van strategie. De game moedigt je aan om naast jezelf ook dorpelingen in te zetten. Positioneer de dorpelingen op goede plekken en geef ze de juiste rollen om de hordes monsters te bestrijden. Je zou een heel scala aan strategieën kunnen gebruiken, wat veel diepgang aan de game zou kunnen toevoegen. Echter, in de eerste uren heb je absoluut geen enkele strategie nodig. Je kunt Soh simpelweg vlak voor de poort neerzetten en met wat eenvoudig hack-‘n-slash-werk alle monsters uitroeien. Of je gebruikt de dorpelingen en zet deze vlak voor de poort neer met hetzelfde resultaat. De game straft je hier de eerste twee uur absoluut niet voor af.
Op een gegeven moment raak je wel zat van de eindeloze stroom vijanden en wil je iets anders. Gelukkig heeft deze game een aantal interessante bazen bedacht: grote versies van de reguliere vijanden met veel krachtigere aanvallen. Deze zijn prachtig weergegeven, maar ze hebben een stevig minpunt. Waar je in de levels nog tactisch kunt spelen, verdwijnt dit volledig tijdens de bossfights. De enige manier om deze bazen te verslaan is door je sterkste aanvallen in een moordend tempo op de baas af te vuren en te hopen dat dit genoeg is. Verstand op nul en rammen maar.
Ook de willekeur bij de bazen gaat na verloop van tijd tegenstaan. Je ultieme doel is altijd om Yoshiro te beschermen. Het is bijzonder frustrerend als een compleet onvoorspelbare, onlogische en eigenlijk onmogelijke aanval van de baas haar in één keer uitschakelt. Helemaal vervelend omdat je Yoshiro niet kunt verplaatsen en dus alleen maar lijdzaam kunt toezien.
Muziek en Graphics
Grafisch schiet deze game alle kanten op. De cutscenes zien er om je vingers bij af te likken uit. Zeker de monsters komen goed uit de verf. Tijdens de gameplay voel ik echter twee kanten van de grafische ervaring. Soms zijn de graphics ronduit goed (de Japanse dorpen zijn buitengewoon mooi weergegeven), maar regelmatig zijn er enorme drops in de visuals. De graphics worden dan troebel en wazig, en de wow-factor verdwijnt. Dit gebeurt vooral wanneer het druk wordt op het scherm of wanneer Soh zijn speciale aanvallen uitvoert. Als je bedenkt dat tower defense draait om steeds groter wordende aantallen vijanden die je moet verslaan, dan bekruipt je een angstig gevoel. Dit komt in latere levels vaker voor. En inderdaad, mijn ervaring was dat de graphics met horten en stoten op je beeldscherm verschijnen.
De muziek in Kunitsu-Gami is daarentegen top. Er is duidelijk veel werk gestoken in het aansluiten van de muziek bij de Japanse sfeer die de game uitstraalt. Tijdens de dagdelen is een andere stijl gekozen dan tijdens de nachtdelen. Dit sluit goed aan bij de verschillende sferen van die momenten. Overdag is de muziek wat rustiger, terwijl de muziek ’s nachts beter past bij de strijd die je moet leveren. In tegenstelling tot de graphics is het geluid consistent en altijd een versterking van de sfeer.
Achievements
Kunitsu-Gami heeft 48 achievements waar je je tanden in kunt zetten. Het leeuwendeel is vrij standaard en heeft vooral te maken met voortgang in het spel. Voor elk level dat je zuivert, ontvang je een achievement. Natuurlijk blijven ook de bossfights niet achter. Voor elke baas die je verslaat, krijg je een achievement. Tot slot zijn er nog wat verzamel- en upgrade-achievements te behalen. Zo moet je alle snoepjes vinden, alle mogelijke rollen aan dorpelingen toebedelen, en alle soorten vijanden verslaan.
Conclusie
Kunitsu-Gami: Path of the Goddess is een game die echt wel zijn best doet, maar niet altijd even goed uit de verf komt. Grafisch laat deze game wat steekjes vallen. Op het gebied van geluid is er weinig verbetering mogelijk. Voor mij werkt de mix van hack-n-slash en tower defense, maar ik kan me voorstellen dat dit niet voor iedereen geldt. Strategie zou een grote rol in deze game moeten spelen, maar doet dit absoluut niet. Advies aan gamers die twijfelen is om de game via Gamepass uit te proberen. Het is tenslotte geen goedkope game (€ 49,99).
