Review: Batman Arkham Knight

Batman: Arkham Knight, de nieuwste game in de Batman-serie, kwam afgelopen dinsdag uit. Als fan van de comics en de games, kon ik niet wachten tot het op de deurmat viel en werd er in huis aan iedereen verboden de game in de Xbox te stoppen totdat ik aanwezig was.

Ook bij XboxNederland zijn we behoorlijk bezig met de game. Zo is er gister een livestream 2.0 geweest met deze game en geven we deze game ook nog gewoon weg. Ok, terug naar de review. Na het installeren van de game het spel dan eindelijk gespeeld worden en dit is wat ik heb ervaren.

Grafisch

Laten we hiermee beginnen. Gotham City lijkt, ondanks de stijgende criminaliteit en vernieling, steeds mooier en gedetailleerder te worden. De stad komt ook in deze game weer volledig tot leven. De eerste keer dat ik door de lucht zweefde viel me meteen op hoe de regen op Batmans cape terecht kwam. Zo excited ben ik niet vaak over regen geweest. Ook de vergezichten als je over Gotham heen kijkt, de donkere stad, zijn prachtig. Soms moet je even een hoog gebouw op klimmen en van het uitzicht genieten. Ik was zeer onder de indruk en dat terwijl ik best een hoge standaard heb.

Personages

Buiten Batman om zijn in deze game veel oude bekenden te vinden. We maken aan het begin van het spel weer kennis met Poison Ivy en Penguin. Naar mijn mening zijn niet al deze mensen vooruitgegaan in uiterlijk, maar dat blijft een kwestie van smaak ben ik bang. Batman is in Arkham Knight nog steeds de mysterieuze grumpy cat van de superhelden. Naar mijn mening is hij niet veel veranderd ten opzichte van de vorige games, maar dat hoeft ook niet. We weten allemaal precies hoe Bruce Wayne is en dat zorgt voor houvast in de serie.

Verder zit de interactie tussen alle personages, zoals in elke Batman game, heel goed in elkaar. De “inmates” zijn zeer vooruitgegaan. Het is het dan ook zeker waard om af en toe gewoon even naar ze te gaan luisteren. De interactie bij bepaalde gebeurtenissen tussen de NPC’s is geweldig. Gesprekken als: “Are you okay?” als één van zijn maten neergegaan is en het antwoord geeft “The Bat is here, of course I’m not okay!” zijn geweldig. Zeker als je ze op de klassieke manier één voor één onderuit aan het halen bent en ze steeds wanhopiger tegen elkaar beginnen te schreeuwen. De dialogen zijn ook gevarieerder. Je kan door de stad heen cruisen en het tuig op de straat allerlei dingen naar je horen roepen. De variatie daarin is groot zodat je minder vaak dezelfde zinnen terug hoort.

Batmobile

Laten we dit maar vast aanstippen. De eerste keer dat je de batmobile roept en er inspringt, is geweldig. De auto/tank ziet er geweldig uit, maakt lekker veel lawaai en kan aardig wat schade aanrichten. De besturing was voor mij even wennen. Gas geven doe je met je rechter trigger, zoals je het bij je eerste racegame geleerd hebt. Maar remmen gaat niet met de linker trigger. Dit was zo onnatuurlijk dat ik er na meerdere uren spelen eigenlijk nog niet helemaal aan gewend ben. Het ‘klopt’ gewoon niet en als je dat zelf kan veranderen, zou al fijn zijn.

Dan nog de bijkomende gevechten tussen jou en de “drones” van Scarecrow. Heel mooi, die batmobile, maar na vijf gevechten tegen andere tanks heb ik dat onderdeel wel weer gezien. Gelukkig wordt dit minpuntje opgeheven door een heel groot pluspunt van deze supercar. Het snelle bewegen door het ongelofelijk uitgebreide Gotham City. Niet meer duizend keer springen, niet meer zweven tot je erbij neervalt… We kunnen nu deze open wereld in met de auto.

Missies

Sommigen zullen wel zeggen dat de game eentonig is. Ik denk dat je gewoon niet meer moet verwachten van een Batman game. Je weet dat je uren stealth, puzzels en fist fights krijgt zodra je de game aanschaft. De missies zitten zoals altijd slim in elkaar. De oude vertrouwde hulpmiddelen zoals de batarang en de explosive gel zijn weer aanwezig. De batmobile zorgt af en toe voor een fijne toevoeging en maakt het spel zo weer wat interessanter. De puzzels zijn zeker weten ingewikkelder geworden en zorgen meer voor een uitdaging. Daarbij komt er eens in de zoveel tijd een battle die je samen met een andere held kunt spelen.

Wel een minpuntje voor mij is dat deze game niet zo veel aanwijzingen geeft. Ik ben inmiddels al vaak de verkeerde kant op gegaan omdat er ineens geen waypoint meer was. Na een uurtje spelen begin je wel door te krijgen hoe alles werkt, maar de start is hierdoor een beetje moeizaam.

Je hoeft je in deze game geen zorgen te maken over de hoeveelheid sidemissies, daar zijn er genoeg van. Moorden die je kunt oplossen, mensen die je kunt redden en natuurlijk de Riddler die nog in Gotham rondhangt. Daarbovenop is Gotham City vrij om in rond te dwalen en ik adviseer ook zeker om dat te doen.

Eén ding is zeker, er is genoeg te doen. De Joker die ‘in je hoofd’ terugkomt nadat je hem in de proloog hebt mogen cremeren, wat best wat luguber is, is echt heel cool bedacht. Ook die conversaties zijn gewoon te gek. Zo komt er een moment dat je weer eens voor wat bad guys staat en de Joker in je hoofd tevoorschijn komt om je te ‘helpen’. Zijn zin is episch “You wait here, Bats. Let your dear ol’ uncle J sort out these chumps”. Even was ik bang dat de Joker niet meer terug zou komen na het zien van de trailer. Maar in je gedachtewereld is alles mogelijk. Love the Joker!

Batman: Arkham Knight is een prachtig vervolg op Arkham City. Het verhaal en de combat zijn geweldig en de sidemissies zorgen voor genoeg afwisseling. De controls van de batmobile zijn niet allemaal even soepel, maar dat weegt niet op tegen het voordeel van de Batmobile. Al met al is het voor de Batman fans zeker een aanrader.