Een week geleden kwam de game uit waarvan ik van tevoren dacht: dit wordt mijn game van het jaar, namelijk Assassin’s Creed Unity. Samen met mijn vrienden zaten we in september al, de dagen af te tellen en hier is hij dan eindelijk. Is het ook daadwerkelijk mijn game van het jaar? Je leest het hier.
Story
Voor mij draait de Assassin’s Creed-serie in de eerste plaats om het verhaal. Het tweede deel in de serie was de eerste en dan ook de beste Assassin’s Creed die ik heb gespeeld. Qua verhaal vond ik dit de sterkste Assassin’s Creed, dit kwam vooral door de hele blacklist van alle templars en het grote plot om “The Apples of Eden”. Ik ben daarom altijd een voorstander en een groot fan van de storyline van Desmond geweest. Ik vind daarom ook erg jammer dat Ubisoft van Desmond is afgestapt. In Black Flag konden de fans nog rekenen op een klein beetje lore in het verhaal van het heden maar het lijkt erop dat Ubisoft vanaf de next-gen niks serieus in petto meer heeft voor het hedendaagse verhaal.
Maar dan nu over het verhaal van de Franse Revolutie. Je kan zien dat Ubisoft met Unity weer heel graag terug wilde naar de vorm van Assassin’s Creed 2/Brotherhood, je kunt de jeugd van Arno dan ook een klein beetje met de jeugd van Ezio vergelijken. Twee jonge mannen opgevoed als adel, hun familie wordt vermoord en hoppa, twee nieuwe assassins zijn geboren. Als ik eerlijk ben kan ik mezelf meer vinden in Ezio dan in Arno, de grote events in de game kunnen mij dan ook minder schelen dan in de Ezio-trilogie. Arno is in mijn ogen geen legendarisch karakter zoals Altaïr en Ezio, het verhaal grijpt mij dan ook meteen minder aan.
Muziek
Met de muziek van Unity is niks mis mee, maar het is ook niet bijzonder. Ik wil niet de hele review door Unity met het tweede deel vergelijken maar met de sound kan ik er niet omheen. Nummers zoals “Venice Rooftops” en “Ezio’s Family” van Jesper Kyd zijn legendarisch en zijn voor mij heel kenmerkend voor de serie. Ik mis dit soort details in Assassin’s Creed Unity. Een ander detail wat ik ook raar vind is dat er Brits-Engels wordt gesproken. In de Ezio-trilogie was er nog een beetje een Italiaans accentje aan toegevoegd maar het leek Ubisoft beter hier dit keer geen moeite en aandacht aan te besteden. Dit is weer zo’n klein detail wat mij steeds meer uit de vibe van Parijs haalt.
Besturing
Tijdens de E3 hamerde Ubisoft op de vernieuwing van de besturing. Het is afdalen van de daken is nu namelijk veel makkelijker geworden. Vroeger moest je namelijk een “Leap of Faith”-punt vinden of gewoon heel saai naar beneden vallen en je dan net op tijd weer vastgrijpen aan het gebouw voordat je te pletter viel. Nu houdt je gewoon lekker simpel het linker pookje naar voren en de rode B-knop ingedrukt. Arno zal dan in de stijl van een echte assassin het gebouw afdalen. Dit is zeer handig bij missies waarin je moet ontsnappen, daarnaast ziet het er natuurlijk verschrikkelijk gaaf uit!
Gameplay
De gameplay van Assassin’s Creed Unity is goed te vergelijken met de gameplay van Assassin’s Creed 2 en Brotherhood. Geld verdien je vooral van de missies en de huisjes die je koopt en renoveert. Wat deze versie van Assassin’s Creed wel echt verandert, is de mate waarin je zelf een gevecht begint, de vijanden zijn namelijk veel sterker geworden. Ik vind het met Arno echt niet relaxt om nu een gevecht met vijf man te beginnen, terwijl ik er met Ezio bijvoorbeeld twintig aan zou kunnen. Hierdoor verschuift het zwaartepunt van het zwaardvechten veel meer naar stealth. Ik merk dat ik de eagle-vision nu veel meer gebruik dan in vorige delen. Het is nu echt noodzaak om verborgen te blijven. Ubisoft heeft altijd veel kritiek gekregen dat Assassin’s Creed-games veel te makkelijk waren, ik verzeker je dat ze heel goed naar deze kritiek hebben geluisterd.
Een ander opmerkelijk aspect van Unity is de vele soorten missies die er zijn. Als voorbeeld heb je speciale assassin-missies. Deze missies zijn aangegeven met het teken van de assassins. Met deze missies moet je de burgers van Parijs helpen en kom je meer onder het normalere volk van Frankrijk. Je komt hiermee ook bekende gezichten zoals Madame Tussauds tegen. Daarnaast zitten er ook weer glyphs in waarmee je een speciaal pantser kan unlocken. Mijn favoriete missies in Unity zijn de investigate missions. Als een soort Sherlock Holmes arriveer je op een crime-scene. Hier onderzoek je het vermoorde lijk van het slachtoffer en praat je met mensen die mogelijk bij de moord zijn betrokken. Sommige moorden waren echt moeilijk om op te lossen, als je niet de goede persoon beschuldigt dan krijg je vervolgens ook een mindere beloning.
Co-op
Dé grote vernieuwing van Unity moet natuurlijk de co-op-mode zijn. Ik heb deze mode veel met vrienden uitgetest en ik vind het geweldig. Ik had aan het begin mijn twijfels over de houdbaarheid van de missies maar deze zitten perfect in elkaar. Het is echt heel vet om met je vrienden heel systematisch een gebouw met zeventig guards binnen te dringen en je missie te halen. De co-op missies zijn zo goed ontworpen dat het ook echt replay-value heeft. Naast gewone co-op missies heb je ook heist-missies waarmee je voorwerpen moet stelen en waarmee het dus nog extra moeilijk wordt als je wordt gezien. Houd deze missies er maar lekker in Ubisoft!
Grafisch
Assassin’s Creed Unity is denk ik grafisch de beste game van 2014. Het mooiste moment van de game vind ik ook het eerste shot van de 18e eeuw in de game. Je ziet dan Arno als klein jongetje met zijn vader “Versailles” binnenlopen, in dit shot wordt je meteen al met de pracht en praal van Unity geconfronteerd en dit moment zal mij nog lang heugen.
Alle details zijn zo goed weergegeven en daarbij is geen enkele burger op straat hetzelfde. Dit verschil zit in kleding maar ook in gezichten en huidskleur. Daarbij zijn er zoveel mensen tegelijk op het scherm dat alles chaotisch is en er eigenlijk geen onderscheid valt te maken. Sommige burgers in de menigte hebben staken met afgehakte koppen of met brandende poppen in hun handen.
Waar Assassin’s Creed nog meer van bekend is zijn de prachtige gebouwen. De eerste keer dat ik de “Notre Dame” mocht aanschouwen was magisch, ik weet zeker dat iedereen dit zo zal ervaren. Naast deze prachtige kerk kun je natuurlijk ook niet om het “Pantheon”en “Palais de Justice” heen. Zeker als je al een keer in Parijs bent geweest moet je gewoon een keer de wereld van Unity ervaren!
Als aanvulling wil ik wel even zeggen dat de framerate en het laden van textures soms echt dramatisch is. Eigenlijk moest de game twee of drie weken worden uitgesteld, dan waren de meeste schoonheidsfouten eruit en had de launch niet zo’n naar gevoel achter gelaten, de game is té vroeg uitgekomen.
Apps/transacties
Met de launch van Unity heeft Ubisoft nog een paar andere programma’s het leven ingeroepen. Zo heb je de companion-app waarmee je op je smartphone assassins op missies kan uitsturen waardoor je punten verdient. Voor de hardcore fans die 24/7 Assassin’s Creed niet genoeg vinden is dit natuurlijk een leuke toevoeging, het probleem is alleen dat Ubisoft deze app bij iedereen door de strot wil duwen. In Unity zijn er namelijk kistjes die je alleen maar kan openen als jouw account met een uplay-account is geconnect waarop de companion-app geactiveerd is. Voor de echte collectors onder ons kan ik begrijpen dat dit frustraties met zich meebrengt omdat je je als consument moet gaan bezighouden met dingen waar je helemaal geen zin in hebt.
Naast de companion-app is het mogelijk om in-game geld te kopen met echt geld. Hierdoor kan je dan sneller pistolen, zwaarden etc. kopen. Persoonlijk zou ik dat nooit doen, als je dit doet maak je de game alleen maar korter voor jezelf. Als je zoveel punten koopt dat je beste gear en wapens hebt is er helemaal namelijk geen reden meer om kistjes te verzamelen of extra missies te ondernemen.Kortom, zonde van het geld en van de game. Ik begrijp in dat licht ook niet dat Ubisoft haar klanten deze mogelijkheid biedt.
Upgrades
In de vorige alinea had ik het over gear en wapens. De winkels uit voorgaande Assassin’s Creed-delen zijn er in Unity uitgehaald, op één na. Er is nog één winkel waarin je je medicijnen en kogels, je consumables dus, kunt kopen. Dit betekent echter niet dat je je kleding en wapens niet kunt upgraden, Unity is zelfs de meest uitgebreide Assassin’s Creed-game als het om upgrades gaat. Je kunt gewoon in het menu je wapens en kleding kopen, geen winkeltjes of verkopers op de straten meer.
Alle vijanden en guards in Unity zijn in vijf moeilijkheidsgraden te verdelen. Naarmate je Arno meer upgradet zal zijn niveau ook stijgen, hiermee kun je jouw niveau met het niveau van een missie vergelijken en zo zien of je wel geschikt bent om de missie tot een goed eind te brengen.
Er is naast wapens en kleding nog een andere manier om Arno te upgraden, namelijk met skills. Vaardigheden zoals “double assassinations” of “ground excecution” die bij Ezio vanzelfsprekend waren moet je nu door middel van skillpoints kopen. Deze skillpoints verdien je na iedere missie, per skill hangt het ervan af of je hem al aan het begin van de game kan kopen of pas later in het verhaal.
Ubisoft kan niet omgaan met next-gen
Rond de E3 heb ik in veel interviews horen zeggen: “Door de next-gen kan Ubisoft nu eindelijk de Assassin’s Creed-game maken die ze vijf jaar geleden al wilde maken”. Als dit waar is vind ik dat ze niet de juiste visie op de franchise hebben of dat het ze simpelweg gewoon niet is gelukt. Voor mij is Unity niet de beste Assassin’s Creed-game ooit gemaakt, dit is voor mij alleen meer bewijs dat next-gen niet voor mooiere graphics staat. Het is Ubisoft niet gelukt om met de Xbox One de Assassin’s Creed-serie naar een hoger niveau te tillen.
Bugs
De launch van Assassin’s Creed Unity stond natuurlijk in het teken van bugs. Als ik heel eerlijk ben ben ik in totaal één bug tegengekomen. Dit had te maken met het vallen door de grond. Ubisoft heeft wel heel snel een day-one patch van bijna 1GB maar eigenlijk mag dit natuurlijk niet gebeuren, zeker niet met zo’n hoogstaand product als Unity, uitgevers moeten minder slordig met de community omgaan. Iedereen in Montréal weet van te voren dat de game super buggy is maar ze durven er wel 60 euro voor te vragen, houd daar nou eens mee op!
Levensduur
Unity heeft een geweldig lange levensduur. De story-line bedraagt zo’n 15-22 uur maar is niet het belangrijkste van de game. De echte ster van déze game zijn de side-missions en de kleine verhalen van de burgers in Parijs. Arno is misschien niet interessant genoeg als hoofdpersoon maar Parijs is dat wel. De meeste tijd ga je waarschijnlijk uit het co-op gedeelte halen, als je een beetje een vast clubje met vrienden hebt kun je hiermee de meest gave Assassin’s Creed-momenten ooit beleven, hoe meer zielen hoe meer vreugd!
Conclusie
Assassin’s Creed Unity is waarschijnlijk niet mijn game van het jaar. Desalniettemin blijft het een ijzersterke game en moet iedereen hem spelen, het ziet er prachtig uit en de side-missions maken Parijs helemaal af. De co-op is een goede en frisse toevoeging voor de serie en brengt veel nieuwe kansen naar de franchise. Als je deze game in huis haalt kom je nog zeker de hele winter door, ik zeg doen! Ik heb het steeds over kleine details die de game het oude Assassin’s Creed-gevoel wegnemen, dit is één van de redenen dat ik dit relatief lage cijfer geef.
