Review: Hitman 2 raakt hem weer

Red Dead Redemption 2, dat is wat de klok nu slaat. Elke game die nu uitkomt, heeft last van dit fenomeen. Toch had ik totaal geen moeite om hem te laten liggen voor de nieuwe Hitman. Agent 47 is terug.

Al snap ik de hype, ik heb moeite om meer dan twee uurtjes achter elkaar met de welbekende cowboy aan de slag te gaan. Die moeite heb ik totaal niet als het om Agent 47 gaat. Die blijft voor mij boeien.

Even was het onzeker of we ooit nog een Hitman zouden zien. Onze vrienden van IO Interactive waren namelijk de laan uitgestuurd door Square Enix. Als ik iets tot een grote fout mag bestempelen is dat het wel. Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen en zien we bij de heerlijk filmische start met geweldige muziek, groot het WB Games logo in beeld komen. Jullie zijn mijn redders.

Met Hitman 2 is men ook, gelukkig, weer afgestapt van de losse afleveringen maar hebben we een totaal verhaal in beeld met 7 locaties, waarvan 6 in het verhaal en 1 in de multiplayer, die je kan bezoeken en waar je de doelwitten effectief mag afslachten. Daarnaast is er ook nog de Golden editie die naast de eerdere plekken ook nog eens het hele verhaal van Hitman 1 in zich heeft maar dan verbeterd voor de Xbox One X. Dat houdt in dat je weken bezig bent met het puzzelen en uitzoeken en dat je het verhaal van deel 1 naadloos kan laten overgaan naar deel 2. Want ze sluiten prachtig op elkaar aan.

Puzzelen

Dat puzzelen is voor mij nog steeds het allerleukste en zorgt ervoor dat de game lang houdbaar is en wat het boeiend maakt. Want natuurlijk kan je een level, een episode, lekker spelen en zodra je doelen afgemaakt zijn, naar de volgende gaan. Maar de kracht ligt juist in het zoeken naar de eliminatie die jij het spectaculairst vindt. Als voorbeeld nemen we Miami, de missie die we in de trailer voorbij zagen komen. We moeten een technoloog en zijn autoracende dochter uitschakelen tijdens een race. Op dat moment gaan bij mij de raderen al draaien. Denkwerk, zoeken, verkennen. Hoe kom ik binnen? Wat zijn de ingangen? Elke conversatie die je hoort kan een aanwijzing hebben.

Ga ik mijn doelwit gewoon weglokken en simpelweg wurgen? Of gebruik ik de robotsoldaat die gebruik maakt van gezichtsherkenning. Saboteer ik een racewagen of dump ik dochterlief, verkleed als roze flamingo, gewoon in een liftschaft? Welke vermomming pak ik en waarin word ik herkend en waarin niet? Keuzes en beslissingen. Dit alleen al neemt uren in beslag en met bovengenoemd level ben ik nu al uren bezig om verschillende manieren te vinden. Daarnaast brengt elke manier extra opties voor een volgende ronde. Wapens worden unlocked, nieuwe locaties om van te starten en plekken waar je alvast een wapen kan verbergen komen erbij. Daarnaast geeft het je elke keer wat meer verhaal mee. De story missions geven je telkens wat meer achtergrondinformatie over je doelen en dat maakt het verhaal telkens weer wat interessanter.

Dit alles wordt in cutscenes aan elkaar gebreid waarin de rode lijn die we al in alle Hitman delen gezien hebben, de zoektocht van Agent 47 naar zijn oorsprong. Wie is hij en waar komt hij vandaan? De cutscenes hebben een bepaalde stijl die vreemd genoeg werkt. Geen totale cinematics maar prachtig levendige omgevingsbeelden terwijl de dialogen en situaties uitgelegd worden.

Ik geniet van het puzzelen, van het uitdokteren en heb nog net geen notitieblokje op schoot om alle aanwijzingen op een rij te zetten. Dat hoeft ook niet want de game heeft zelf een uitgebreide database waarin je de verschillende missielijnen kan zien of aanwijzingen kan terugvinden. De level designing in Hitman is en was altijd al de trademark van de game. Er is zoveel te zien, zoveel te ontdekken en in prachtige details. Elke ruimte is perfect neergezet met alles erop en eraan. Bijna elk object kan ingezet worden, van schroevendraaier tot kokosnoot, om je missie te volbrengen.

Ben je klaar met een missie dan heeft men in deze Hitman een prachtig tegelwerk met daarin alle onderdelen die je kan halen en scoren. Zo zie je in een oogopslag wat je wel en wat je nog niet hebt gehaald. De resultaten zijn sowieso beter in beeld gebracht en zijn ook levendiger dan in de vorige delen.

Npc’s

Wat nog indrukwekkender is, is het aantal npc’s die je op je beeld hun eigen ding ziet doen. Een totaal afgeladen evenement vol met souvenierstands, hotdogverkopers, paddocks, verschillende raceteams, marshalls, racedirectors, beveiliging, VIP afdelingen, besloten feestjes en ga zo maar door. In de levels is echt aan alles gedacht en het leeft ook allemaal. En het laat je raderen draaien want zou die persoon of die plek geen optie kunnen zijn om de moord te plegen? Kan ik hier wel iets doen zonder dat het wordt opgemerkt? Moet ik alle getuigen een voor een uitschakelen zonder ze te vermoorden? Want dat is ook nog een ding, je mag alleen je doelwitten ombrengen. Elk onschuldig slachtoffer kost je punten. Over het algemeen is de AI van deze npc’s best goed te noemen.

Natuurlijk zitten er wat vreemde dingen in en dat is, als je erover nadenkt, bijna niet te voorkomen. Een bewaker die je vraagt om afstand te nemen terwijl je toch echt langs hem heen moet lopen en daar ook toestemming voor hebt, is vreemd.

Ben je gesnapt en gaan ze op jacht, dan doen ze dat best effectief. Geloof me, ze doorzoeken elke kamer dus even in een zijkamer verbergen, dat is echt niet genoeg. Je moet wegkruipen. Maar net zo plotseling als de jacht start, kan het ook weer stoppen. Ja, ik weet dat dit nu eenmaal niet anders kan. De game moet speelbaar blijven maar het blijft vreemd dat als de racewagen van je doel direct uit de pit zijn wiel verliest die jij net vervangen hebt, dat het leven op het terrein gewoon verder gaat en er niemand is die er een hotdog minder door eet. Datzelfde geldt voor de looplijnen die telkens herhaald worden. Ook weer een aspect die nodig is, want hoe plan je anders de boel. Maar het zorgt wel voor iets minder realisme.

Grafisch

Grafisch is Hitman 2 in mijn ogen nice. Zodra je de eerste missie opstart, word je even weggeblazen door de prachtige avondlucht die je vanaf een strand aanschouwt.

De details op elke plek zijn zeer goed uitgewerkt. Het enige wat we soms missen is wat diepte. Maar qua shading en het gevoel van realisme voldoet Hitman 2 voor mij ruimschoots. De geluiden nemen je helemaal mee de scenery in. De omgeving is duidelijk hoorbaar. Het ritselen van het gras, de geluiden van dieren om je heen, het ronken van voorbijrazende racemonsters. De gesprekken zijn levendig en klinken zeer natuurlijk. De gekozen stemmen in de cutscenes zijn lekker. Ik raak steeds meer verliefd om dat prachtige Engelse accent van de dame die Agent 47 zijn opdrachten geeft. Het voelt zo James Bond-achtig, heerlijk.

Online

Hitman 2 heeft ook een multiplayer optie. Of eigenlijk twee opties. Er is de al vaker genoemde Sniper Assassin en Ghost.

In Sniper Assassin ga je in co-op met alleen een sniperrifle je doelen uitschakelen. Het leukste is natuurlijk om dit samen met iemand te doen waarmee je dingen kan afspreken en afstemmen. Dat levert ook extra punten op. Ik heb het een paar keer gespeeld met randoms zonder communicatie en dan krijg je toch een beetje de Rambo mode. Terwijl jij denkt en zoekt naar de beste manier om ongezien je doelen uit te schakelen, begint je partner random te knallen waarna het alarm klinkt en de hele santenkraam in beweging gaat. Toch is het een vermakelijke en leuke mode. Lekker vanaf een rots de vader van de bruid tijdens een bruiloft afschieten, dat blijft leuk.

De tweede online 1-vs-1 optie is Ghost. Je speelt op een level tegen een andere assassin die je als geest ziet rondlopen. Het doel is het zo snel mogelijk ongezien uitschakelen van 5 doelen die een voor een op random gekozen plekken verschijnen. Het is een race tegen de ander en de klok om zo snel mogelijk je doel te bereiken en deze om te brengen zonder dat iemand het ziet. Je tegenstander krijgt dan nog 20 seconden om hetzelfde te doen.

Dit geeft ook gelijk de geweldig gevonden inhoud van deze mode aan. De doelwitten zijn namelijk hetzelfde en doen hetzelfde alleen zien jij en je tegenstander wel hun eigen versie. Doodt hij het doel, dan loopt deze in jouw beeld nog door. Onderweg vind je crates met extra wapens, vermommingen of gadgets die jij dan weer exclusief kan gebruiken. Ik moet zeggen dat het zeer vermakelijk en best spannend is. Naast je tegenstander heb je ook met de gewone Hitman-elementen te maken zoals herkend worden, achtervolgd worden en zo snel mogelijk weer anoniem zien te worden als dat gebeurt. Zeer slim uitgedacht.

Conclusie

Hitman 2 is wederom smullen geblazen. Het is lekker slow paced met de nadruk op sluipen, observeren en puzzelen. Grafisch is het geen Red Dead Redemption 2, maar wat is dat wel? Hitman 2 laat zien dat geweldige graphics niet nodig zijn om je uren met een game bezig te laten zijn. Want dat is voor mij de grote kracht van deze titel, het uren bezig kunnen zijn met een level. Het level design is indrukwekkend te noemen. Ik blijf mij verwonderen over de hoeveelheid npc’s die ook nog eens allemaal hun eigen ding aan het doen zijn. Als we de opties: direct kopen, in de budgetbak halen of nooit aanraken meenemen, dan is dit voor mij zonder enige twijfel een direct buy. Maar ik ben dan ook fan van dit genre. Ken je Hitman uit vorige delen en heb je daar veel plezier aan beleefd dan gaat deel 2 je niet teleurstellen. Deel 2 geeft je ook nog eens de twee multiplayer modes erbij en die staan garant voor nog eens vele uren extra spel.

Heb je de oudere games uit het 360 tijdperk wel gespeeld maar ben je nooit toegekomen aan de nieuwe generatie, leg dan wat extra geld neer voor de Gold versie waarin je het totale verhaal, van begin tot eind, lekker in 4K graphics (op de One X) kan spelen. Met alle extraatjes die in de GotY editie zaten.