Review update: Doughlings: Invasion – Een arcade klassieker in een nieuw jasje

13-7 update

Omdat wij de game best vroeg konden spelen, zaten er nog wat fouten in die wij bij de originele review van 2 juli hadden neergezet. Op verzoek van de studio hebben wij de game wederom bekeken nadat er een patch was toegepast. We schrijven onze nieuwe bevindingen schuin gedrukt achter de originele stukjes.

Doughlings: Invasion is een space invader look-a-like en is ontwikkeld door een klein independent ontwikkelteam Hero Concept uit Turkije. Na een redelijk goed ontvangen Doughlings: Arcade is dit hun tweede project. ‘A modern take on a timeless classic’, zoals zij het zelf omschrijven. Net als haar voorganger is Doughlings: Invasion een project dat uit passie en liefde ontwikkeld is om een decennia oud gameconcept levendig te houden in de 21^e eeuw. Zijn zij daarin geslaagd?

Hoewel ik mezelf in mijn jeugdjaren nog niet als gamer zou omschrijven, heb ik wel als kind de nodige games gespeeld. Thuis hadden we een pc, NES en natuurlijk een Gameboy, die vrijwel iedere vakantie mee ging. Ook bezochten we tijdens de vakanties geregeld Arcade hallen, waar ik behoorlijk wat uurtjes heb doorgebracht. 

Eén van de games waarvan ik me herinner dat ik die altijd erg kon waarderen waren de zogenaamde Space Invader achtige games. Rijen met aliens die zich op het scherm door een vuurzee aan kogels omlaag proberen te werken. En jij, als speler, die als een bezetenen van links naar rechts en terug beweegt om de aliens af te schieten.

Doughlings: Invasion

Een ogenschijnlijk eenvoudig gameconcept als dat van Space Invader, dat door de ontwikkelaars van Doughlings: Invasion is overgenomen en in een hedendaags jasje is gegoten. Met de hero Morpheus probeer je de mensheid te beschermen tegen een invasie van aliens. In een kleurrijke wereld, waarbij de Doughlings qua art en design een mengelmoes lijken van personages uit Worms en Barbapappa, worstel je een weg door de 50 levels en versla je 5 bazen. Vergezeld door opzwepende en pakkende achtergrondmuziek.

Doughlings: Invasion – de gameplay

Als je op zoek bent naar een verhaal in een game, dan is dit uiteraard niet de game die je moet gaan spelen. Het enige dat telt is het clearen van de 50 levels, 10 stages, 5 eindbazen. Ieder level bestaat uit een aantal rijen Doughlings. Er bestaan 15 verschillende soorten, ieder met eigen krachten en abilities. Uiteraard bestuur je Morpheus van links naar rechts en schiet je kogels af, net zo lang totdat alle Doughling invaders uitgeschakeld zijn. Op de achtergrond beweegt ook een Queen heen en weer. Als je deze raakt krijg je speciale bonuspunten, waarmee je Morpheus kunt upgraden en nieuwe abilities vrij speelt. Verwacht er echter niet te veel van. De core gameplay blijft hetzelfde en er gebeurt weinig spectaculairs. 

Bij het uitschakelen van Doughlings vallen er duimpjes (thumbs up) omlaag. Deze kun je proberen te pakken en bij 10 thumbs up kun je een show-off modus activeren, waarmee je in één keer een hele boel Doughlings tegelijk uit kunt schakelen. Let wel op, want de overige Doughlings staan natuurlijk niet stil en vuren bovendien ook kogels op jou af. 

Moeilijkheidsgraad

Doughlings: Invasion is geen makkelijke game. Hoewel je start met een aantal levens, bereik je pas een safe point wanneer je een 10 levels hebt gecleared (inclusief eindbaas). De moeilijkheid is behalve in de grind die je moet maken ook gelegen in de gameplay. Zo worden de Doughlings steeds sterker en moet je ze vaker raken voordat ze uitgeschakeld zijn. Ook worden de wapens die de Doughlings gebruiken krachtiger en geavanceerder, waardoor je zelf sneller het digitale loodje legt. Tenslotte zit de moeilijkheid ook in de telkens wisselende patronen tussen de diverse levels. Je bewegingen plannen, en leren besluiten wanneer je net nog even wel de Queen probeert te raken of de thumbs up te verzamelen, is de sleutel tot succes. 

Update: De moeilijkheidsgraad lijkt inderdaad aangepast op meerdere vlakken. De moeilijkheidsgraad in de game komt op een aantal punten tot uiting: het aantal levens dat je kunt krijgen, het aantal kogels dat de Invaders op je af vuren en de snelheid waarmee ze dit doen. Het lijkt erop dat op al deze punten meer balans gevonden is. Zo kun je meer levens verdienen en lijkt er meer ruimte en tijd om te anticiperen op kogels van Invaders.

Het werkt allemaal net niet lekker genoeg

De moeilijkheid komt echter niet alleen van de gameplay. De mechanics maken het ook niet altijd even makkelijk. Ik verwacht van een game als Doughlings: Invasion dat Morpheus als het ware over het beeldscherm heen glijdt, dat je invloed hebt op de snelheid en dat de controls sensitief zijn. Ieder schot telt, iedere beweging telt. Helaas komt dat op alle vlakken niet lekker uit de verf. Bovendien zit de kracht in dergelijke arcade games ook in de korte duur dat je ze tussendoor speelt. 

Even tien minuten een paar levels vrij maken, om het een volgende keer weer op te kunnen pakken. Zo werkt Doughlings: Invasion echter niet. Progressie wordt pas opgeslagen na 10 levels en dat is best wel een lange, veelal saaie en frustrerende grind. Waarbij door de beperkte sensitiviteit en tekortkomende mechanics (het ligt echt niet aan mijn skills hoor!) het gewoonweg te lang duurt. Het kan zo al snel 30 minuten spelen kosten om een opslagpunt te bereiken. Dat is te lang, het vraagt te veel concentratie en de variatie in gameplay is er simpelweg onvoldoende om dit boeiend te houden. Ga je af? Dan begin je weer van voor af aan. 

Update: Een van de belangrijkste kritieke punten die ik had was de lange grind die gemaakt moest worden (10 levels + een boss battle), voordat je een stage verder komt en je een save point bereikt. Daar hebben de ontwikkelaars verandering in gebracht. Op het moment dat je bij de boss bent slaat de game je progressie op. Dat scheelt behoorlijk.

Conclusie

De gehoopte trip down memory lane blijft na het spelen van Doughlings: Invasion helaas uit. Hoewel de game voor een aantal uren vermakelijk is, slagen de ontwikkelaars er wat mij betreft onvoldoende in om de game boeiend te houden en het Space Invader concept goed te implementeren. Ondanks de mooie art style en goed uitgewerkte Doughlings, laten met name de mechanics in de gameplay te wensen over. Het geheel loopt te stroef, te weinig sensitief. Op school had mijn leraar waarschijnlijk gezegd: ‘een genade zesje’, ook om een klein ambitieus en talentvol onafhankelijk ontwikkelteam te stimuleren om vooral door te gaan met hun door passie gedreven ode aan de arcades. 

Update: Het is prijzenswaardig dat een klein ontwikkelteam in de laatste weken voor release de feedback van reviewers en anderen ter harte neemt en op een dusdanige manier verwerkt dat de gameplay ook daadwerkelijk verbeterd. Na de patch is de moeilijkheidsgraad verbeterd, is de game meer in balans en heeft het toevoegen van save points gezorgd voor een eerlijkere game. Als de responsiviteit en sensitiviteit van de controls bij een volgende patch aangepakt kunnen worden, dan heb je een game die ook nog eens zeer soepel loopt. Met de huidige update streep ik het gegeven ‘genade zesje’ door om er met een gerust hart een 6.5 van te maken. Well done mannen van Hero Concept!